Αφύπνιση επειγόντως

χρειάζεται ο ΟΦΗ. Η Ηρακλειώτικη ομάδα δεν τα κατάφερε σήμερα στον Εύοσμο απέναντι σε ένα μέτριο αγροτικό αστέρα, σημειώνοντας για ακόμη μια φορά το πρόβλημα που έχει η κρητική ομάδα στο να κερδίσει βαθμούς εκτός έδρας. Μπορεί ο προπονητής της ομάδας Νίκος Αναστόπουλος, να καθησυχάζει τον κόσμο με τις δηλώσεις του, όμως το αποτέλεσμα είναι ότι ο ΟΦΗ έμεινε 7 βαθμούς πίσω από την κορυφή και 5 από τον δεύτερο, από τις θέσεις δηλαδή της απευθείας ανόδου, και σαν να μην έφτανε αυτό ξαφνικά βρέθηκε τέταρτος αφού τον προσπέρασε και ο διαγόρας, 2 αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρώτου γύρου. Με την εικόνα του αυτή ο ΟΦΗ όχι μόνο προβληματίζει αλλά δείχνει στους συνδιεκδικητές του ότι έχει αδυναμίες και τους αφήνει να αναπνέουν με την σιγουριά που πρεσφέρουν αυτοί οι βαθμοί της διαφοράς. Εκτός από αυτό, τονώνεται και η αυτόπεποίθησή τους μέρα με την μέρα αφού σιγά σιγά γίνονται γνωστά και τα διοικητικά - οικονομικά προβλήματα που έχει ο ΟΦΗ και που θα τον κάνουν κατά πάσα πιθανότητα να αποδυναμωθεί τον Γενάρη, ήδη φεύγει ο Λιαπάκης, και όχι να ενισχυθεί. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά εάν συμβεί αυτό, ο ΟΦΗ δεν θα προλάβει το τρένο της απευθείας ανόδου αλλά θα μπεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στα μπαράζ, πράγμα που δεν εξασφαλίζει σε καμιά περίπτωση την άνοδο μια και διάφοροι μνηστήρες καιροφυλακτούν (μαζί τους και κάποιοι παράγοντες - κοράκια). Και αν ου μη γένοιτο ο ΟΦΗ δεν ανέβει ούτε και φέτος, θα πάψει πλέον να θεωρείται φόβητρο για την κατηγορία αλλά σαν μια ιστορική ομάδα που όμως δεν μπορεί να ορθοποδήσει και όλοι θα προσπαθούν να την χτυπήσουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Όποτε, η προσπάθεια που θα πρέπει να καταβάλλουν όλοι στην ΠΑΕ πρέπει να είναι μεγάλη και συντονισμένη, γιατί ακόμα είναι νωρίς και το τρένο δεν έχει ακόμη χαθεί. Δεν είναι όμως σίγουρο, αν δεν γίνουν οι σωστές κινήσεις, ότι θα ισχύει το ίδιο και σε ένα μήνα από τώρα.

Παράσταση σε ενα ΕργοΤελη(ο)

Ήμουν από τους τυχερούς που βρέθηκαν στο παγκρήτιο στάδιο σήμερα το απόγευμα στο ματς Εργοτέλης - Πανσεραϊκός, το οποίο αντίθετα με τις χαμηλές προσδοκίες πριν από το παιχνίδι ήταν ένα ρεσιτάλ των γηπεδούχων, με εξαίρεση ένα νεκρό 20λεπτο στο οποίο είχε ο Πανσεραϊκός την υπεροχή χωρίς να καταφέρει όμως να την μετουσιώσει σε ευκαιρίες. Το παιχνίδι είχε ρυθμό από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό και σε αυτό βοήθησε και η φιλοξενούμενη ομάδα η οποία δεν κλείστηκε στο μισό γήπεδο, αλλά προσπάθησε να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα, χωρίς αποτέλεσμα βέβαια τις περισσότερες φορές, με αποτέλεσμα να γίνει ένα ανοιχτό και γρήγορο παιχνίδι και ο Εργοτέλης να βγάλει όλα τα καλά στοιχεία τα οποία τον διακρίνουν σαν ομαδα στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα. Παρόλο που δεν αγωνίζονταν βασικοί ποδοσφαιριστές (Γιαλούσης, Λεάλ), ο Εργοτέλης με πρωτεργάτες τον κορυφαίο για μια ακόμη Ολίσε, τον απροσπέλαστο Χίμπλιγκερ, τον υδραυλικό Ρομάνο αλλά και το παιδί για όλες τις δουλειές της επίθεσης Μπούντιμιρ δεν αφησε περιθώριο αντίδρασης στην φιλοξενούμενη ομάδα η οποία θα πρέπει να αισθάνεται μάλλον τυχερή που κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια για το ημίχρονο με το δείκτη του σκορ να είναι μόνο στο 1-0, το οποίο προήλθε από καταπληκτική συνολική προσπάθεια όλης της ομάδας αφού άλλαξαν πάνω από 20 πάσες μέχρι να φτάσει η μπάλα στο κεφάλι του Μπούντιμιρ, αφού φαινόταν ότι υπήρχε μόνο μια ομάδα στο γήπεδο η οποία ήταν θέμα χρόνου το πότε θα βάλει το δεύτερο γκολ και θα κλειδώσει την νίκη. Το πρώτο 20λεπτο του δευτέρου ημιχρόνου βρήκε τον Εργοτέλη να έχει οπισθοχωρήσει ελαφρώς και τον Πανσεραϊκό να έχει ανέβει ψηλότερα και να προσπαθεί για να πετύχει την ισοφάριση, δίχως αποτέλεσμα όμως. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε στο τέλος του παιχνιδιού μετά την αποβολή την οποία πήρε ο στόπερ του Πανσεραικού, Μαουενέ, με ένα τυχερό γκολ του Βίσιο το οποίο αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του με την φανέλα του Εργοτέλη.
Μ'αυτή την νίκη ο Εργοτέλης εδραιώθηκε στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας και αν δεν πάθει κανένα από τα συνηθισμένα του μπλακ άουτ κάποια στιγμή στο δεύτερο γύρο, τότε νομίζω ότι θα πετύχει εύκολα και γρήγορα τον πρώτο του στόχο για την φετινή χρονιά, που δεν είναι άλλος από την σωτηρία και απαλλαγμένος από το άγχος μετά θα είναι σε θέση να κυνηγήσει κάτι καλύτερο. Το τι καλύτερο μπορεί να κυνηγήσει ο σημερινός εργοτέλης που είδα εγώ είναι από το ρεκόρ πόντων του στην Α' εθνική (39) μέχρι την έξοδο στην Ευρώπη, το οποίο όμως είναι ένας στόχος που εκτός από τις αγωνιστικές δυσκολίες που κρύβει χρειάζεται και μια ώθηση από τον κόσμο του Ηρακλείου. Γιατί η σημερινή ομάδα, δεν αξίζει να αγωνίζεται μπροστά σε 2000 θεατές. Αξίζουν κάτι παραπάνω αυτά τα παιδιά και για να το πετύχουν χρειάζονται την βοήθεια όλων μας...

2 στους 3 δεν είναι άσχημα!

Ολοκληρώθηκε λοιπόν η φάση των ομίλων του Europa League αυτή την εβδομάδα και από τις 3 Ελληνικές ομάδες οι 2 τελικά κατάφεραν να προκριθούν και θα μπορούσαν να είναι και 3 αν δεν υπήρχε εκείνη η άτυχη στιγμή του 4ο' με το χαμένο πέναλτυ για την ΑΕΚ. ΠΑΟΚ και Άρης μετά από δύο πολύ ουσιαστικές (στην περίπτωση του ΠΑΟΚ θα μπορούσα να πω αποστομωτική εώς και εκδικητική αν ο όρος είναι δόκιμος) εμφανίσεις, κατάφεραν να υπερκεράσουν τα εμπόδια των Ντιναμό και Ρόζεμποργκ και να πάρουν την πρόκριση για την επόμενη φάση σαν δεύτεροι στον όμιλό τους. Ο ΠΑΟΚ στην Κροατία και παρόλο που συνάντησε την χειρότερη δυνατή υποδοχή από τους φιλάθλους της γηπεδούχου ομάδας, οι οποίοι επιτέθηκαν στο λεωφορείο στο οποίο επέβαινε η αποστολή του δικεφαλου του βορά, εδειξε στόφα μεγάλης ομάδας και παρόλο που περνούσε και με την ισοπαλία στην επόμενη φάση, πήρε την νίκη μέσα στο Ζάγκρεμπ αφήνοντας τους Κροάτες να πάνε να διασκεδάσουν την ήττα τους (αφού σύμφωνα με πληροφορίες, είχαν ήδη κλείσει τραπέζι σε νυχτερινό κέντρο με αντίτιμο 10000€). Από την άλλη μεριά και ο Άρης παρόλο που για ένα διάστημα έπαιξε με την φωτιά, κατάφερε με γκολ στις καθυστερήσεις των 2 ημιχρόνων να κάνει το χρέος του και να πετάξει εκτός συνέχειας της διοργάνωσης την κάτοχο του περσινού τροπαίου, Ατλέτικο! Κακή ήταν η βραδιά μονάχα για τον τρίτο εκπρόσωπό μας, την ΑΕΚ η οποία στάθηκε κατώτερη του αναμενομένου και απέναντι σε μια καλύτερη (και πιο "ακριβή") ομάδα, κατά πολλούς το φαβορί για την κατάκτηση του φετινού τροπαίου, παραδόθηκε έστω και αν η εντεκάδα της απαρτιζόταν από αρκετούς αναπληρωματικούς παίκτες. Σημασία όμως έχει ότι 2 ομάδες μας συνεχίζουν στην διοργάνωση και αν συνεχίσουν να μαζεύουν βαθμούς, το όνειρο της 11ης θέσης για την Ελλάδα στην κατάταξη της Ουέφα θα πλησιάσει πιο κοντά. Αρκεί βέβαια να έρθει και μια βατή κλήρωση αύριο. Οψόμεθα...
Κλείνοντας θα ήθελα να δείτε ένα βίντεο (ποδοσφαιρικό φυσικά) το οποίο δείχνει γιατί δεν πρέπει κάποιος να βάζει τα χρήματα πάνω απ'όλα: http://www.gazzetta.gr/oulele/item/123085-%CE%A4%CE%BF-%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%A3%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%A4%CE%B7%CF%82-%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%28%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE%29

Βία και ποδόσφαιρο δεν μπορούν ποτέ να γίνουν φίλοι...

Το σημερινό άρθρο δυστυχώς έχει πολύ μικρή σχέση με το ποδόσφαιρο. ΄Η μάλλον έχει πολύ μεγάλη σχέση και είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους για τους οποίους μπορεί να "κατηγορήσει" κάποιος το ποδόσφαιρο. Όπως αναφέρεται και στον τίτλο του άρθρου, θα αναφέρω την άποψη μου σχετικά με την βία και το ποδόσφαιρο σύμφωνα με τις εμπειρίες μου (και τις προσωπικές αλλά και τις εξ'αποστάσεως). Την αφορμή την έλαβα από ένα περιστατικό που συνέβη σήμερα σε ένα γήπεδο τοπικής ομάδας κατά την διάρκεια ενός φιλικού αγώνα δύο ερασιτεχνικών ομάδων. Ενώ το παιχνίδι βρισκόταν σε εξέλιξη, ένας "φίλαθλος" της μίας ομάδας άρχισε να βρίζει διάφορους παίκτες της ομάδας του και να τους κατηγορεί ότι στον τελευταίο αγώνα της ομάδας, που έγιναν 3 αναγκαστικές αλλαγές, ότι ήταν "χέστες και κότες καθώς επίσης και πουλημένοι". Το πιο παράξενο της ιστορίας ήταν ότι ο εν λόγω κύριος δεν βρισκόταν στην κερκίδα του γηπέδου όπου ότι και να έλεγε δεν θα ασχολούνταν κανείς μαζί του, μια που έχουμε πλέον συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, αλλά στον πάγκο του παρατηρητή διαιτησίας απ'όπου και τα χωνε στους παίκτες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάποια στιγμή και ενώ ο αγώνας παιζόταν, σηκώθηκε από τον πάγκο που βρισκόταν και πήγε στον πάγκο της ομάδας του να ζητήσει το λόγο σε ένα από τα παιδιά τα οποία είχαν βγει στο προηγούμενο παιχνίδι σαν αναγκαστική αλλαγή και όχι φυσικά με όμορφο τρόπο. Όπως ήταν πάρα πολύ φυσικό ο παίκτης δεν ανέχτηκε αυτή την συμπεριφορά και αφού αντάλλαξαν μερικά "γαλλικά" δεν άργησαν να πέσουν και οι πρώτες "ψιλές" μεταξύ τους. Και αν δεν ήταν οι παρευρισκόμενοι να τους χωρίσουν, μπορεί και να γίνονταν ακόμα πιο σοβαρά τα πράγματα. Μετά βέβαια έμαθα ότι ο "φίλαθλος" είναι κάτοικος του χωριού και ότι είναι γνωστό πρεζόνι. Και απ'ότι φαινόταν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών όταν ξεκίνησε την ιστορία. Και αναλογιζόμενος το γεγονός μου έρχονται αυτόματα ένας χείμαρρος ερωτήσεων: Γιατί να υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές; Γιατί ένα παιχνίδι αντί να ενώνει όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό και να τους χωρίζει μόνο για 90 λεπτά, να τους κάνει να εχθρεύονται ο ένας τον άλλον; Εντάξει σε επαγγελματικό επίπεδο, σίγουρα κάποιοι επωφελούνται από την έχθρα μεταξύ οπαδών αντίπαλων ομάδων, οπότε την "ταίζουν" με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Αλλά και σε ερασιτεχνικό επίπεδο; Να γίνονται επεισόδια σε γήπεδα περιφερειακού ή τοπικού και να κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα ανθρώπων (διαιτητών, παικτών, παραγόντων); Τότε ποιος ο λόγος να υπάρχει ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αν ούτε και αυτό δεν είναι υγιές; Ποιος ο λόγος να χάνουν τόσες ώρες από την μέρα τους τόσοι παράγοντες, παίκτες, προπονητές; Για να έρχονται αυτοί οι 5, 10, 100, 1000 οι οποίοι θέλουν να ξεσπάσουν τα δικά τους προβλήματα σε όλους αυτούς που δεν φταίνε; Μία είναι η λύση: ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΥΣ! Μην τους αφήσετε καν να έρχονται στα γήπεδα. Μόνο έτσι μπορεί το (τοπικό) ποδόσφαιρο να πάει μπροστά.. Και σιγά σιγά θα φτιάξουν τα πράγματα και στις παραπάνω κατηγορίες...

Η μεγαλύτερη νίκη όλων των εποχών!

Μιλάμε φυσικά για την νίκη του Άρη μέσα στο "Vicente Calderon" στα πλαίσια του Europa League χθες το βράδυ. Είναι μία νίκη η οποία μπορούμε να πούμε ότι αλλάζει επίπεδο τον Άρη, αφού νίκησε την περυσινή κάτοχο του τροπαίου μέσα στο σπίτι της ενώ και αυτή καιγόταν για βαθμούς και το πιθανότερο είναι ότι θα την αφήσει εκτός της συνέχειας της διοργάνωσης! Η νίκη αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ατλέτικο αγωνιζόταν με τους βασικούς ποδοσφαιριστές της, αστέρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως ο Aguero και ο Forlan, παίκτες αξίας εκατομμυρίων Ευρώ, και όμως ο Άρης δεν "μάσησε" και έπαιξε σαν αληθινός Θεός του Πολέμου και κατάφερε να πάρει την νίκη και σχεδόν και την πρόκριση. Μεγαλύτερη νίκη από αυτήν δεν έχει πετύχει καμία ομάδα στα κύπελλα Ευρώπης και η μοναδική που μπορεί ίσως να συγκριθεί με αυτήν είναι η νίκη του ΠΑΟ επί του Ajax το 1996 στην τρελή πορεία του τριφυλιού μέχρι τα ημιτελικά του champions league, εκείνο το 0-1 στο Amsterdam Arena με γκολ του Βαζέχα. Με αυτή την νίκη, οι παίκτες του Άρη εξασφάλισαν μια θέση στο βιβλίο της ιστορίας του Άρη αλλά και του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όπου τα ονόματά τους θα γραφούν με χρυσά γράμματα και ιδιαίτερα του Λαζαρίδη ο οποίος πέτυχε και το γκολ της νίκης. Το μόνο που μένει ακόμη είναι η επίτευξη της πρόκρισης, με νίκη μέσα στο "Κλεάνθης Βικελίδης" επί της αδιάφορης Ρόζενμποργκ την τελευταία αγωνιστική, κάτι που φαντάζει πλέον το αυτονόητο μετά από αυτή την νίκη. Ας επιτευχθεί ο στόχος και μετά βλέπουμε που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα...