Βία και ποδόσφαιρο δεν μπορούν ποτέ να γίνουν φίλοι...

Το σημερινό άρθρο δυστυχώς έχει πολύ μικρή σχέση με το ποδόσφαιρο. ΄Η μάλλον έχει πολύ μεγάλη σχέση και είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους για τους οποίους μπορεί να "κατηγορήσει" κάποιος το ποδόσφαιρο. Όπως αναφέρεται και στον τίτλο του άρθρου, θα αναφέρω την άποψη μου σχετικά με την βία και το ποδόσφαιρο σύμφωνα με τις εμπειρίες μου (και τις προσωπικές αλλά και τις εξ'αποστάσεως). Την αφορμή την έλαβα από ένα περιστατικό που συνέβη σήμερα σε ένα γήπεδο τοπικής ομάδας κατά την διάρκεια ενός φιλικού αγώνα δύο ερασιτεχνικών ομάδων. Ενώ το παιχνίδι βρισκόταν σε εξέλιξη, ένας "φίλαθλος" της μίας ομάδας άρχισε να βρίζει διάφορους παίκτες της ομάδας του και να τους κατηγορεί ότι στον τελευταίο αγώνα της ομάδας, που έγιναν 3 αναγκαστικές αλλαγές, ότι ήταν "χέστες και κότες καθώς επίσης και πουλημένοι". Το πιο παράξενο της ιστορίας ήταν ότι ο εν λόγω κύριος δεν βρισκόταν στην κερκίδα του γηπέδου όπου ότι και να έλεγε δεν θα ασχολούνταν κανείς μαζί του, μια που έχουμε πλέον συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, αλλά στον πάγκο του παρατηρητή διαιτησίας απ'όπου και τα χωνε στους παίκτες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάποια στιγμή και ενώ ο αγώνας παιζόταν, σηκώθηκε από τον πάγκο που βρισκόταν και πήγε στον πάγκο της ομάδας του να ζητήσει το λόγο σε ένα από τα παιδιά τα οποία είχαν βγει στο προηγούμενο παιχνίδι σαν αναγκαστική αλλαγή και όχι φυσικά με όμορφο τρόπο. Όπως ήταν πάρα πολύ φυσικό ο παίκτης δεν ανέχτηκε αυτή την συμπεριφορά και αφού αντάλλαξαν μερικά "γαλλικά" δεν άργησαν να πέσουν και οι πρώτες "ψιλές" μεταξύ τους. Και αν δεν ήταν οι παρευρισκόμενοι να τους χωρίσουν, μπορεί και να γίνονταν ακόμα πιο σοβαρά τα πράγματα. Μετά βέβαια έμαθα ότι ο "φίλαθλος" είναι κάτοικος του χωριού και ότι είναι γνωστό πρεζόνι. Και απ'ότι φαινόταν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών όταν ξεκίνησε την ιστορία. Και αναλογιζόμενος το γεγονός μου έρχονται αυτόματα ένας χείμαρρος ερωτήσεων: Γιατί να υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές; Γιατί ένα παιχνίδι αντί να ενώνει όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό και να τους χωρίζει μόνο για 90 λεπτά, να τους κάνει να εχθρεύονται ο ένας τον άλλον; Εντάξει σε επαγγελματικό επίπεδο, σίγουρα κάποιοι επωφελούνται από την έχθρα μεταξύ οπαδών αντίπαλων ομάδων, οπότε την "ταίζουν" με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Αλλά και σε ερασιτεχνικό επίπεδο; Να γίνονται επεισόδια σε γήπεδα περιφερειακού ή τοπικού και να κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα ανθρώπων (διαιτητών, παικτών, παραγόντων); Τότε ποιος ο λόγος να υπάρχει ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αν ούτε και αυτό δεν είναι υγιές; Ποιος ο λόγος να χάνουν τόσες ώρες από την μέρα τους τόσοι παράγοντες, παίκτες, προπονητές; Για να έρχονται αυτοί οι 5, 10, 100, 1000 οι οποίοι θέλουν να ξεσπάσουν τα δικά τους προβλήματα σε όλους αυτούς που δεν φταίνε; Μία είναι η λύση: ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΥΣ! Μην τους αφήσετε καν να έρχονται στα γήπεδα. Μόνο έτσι μπορεί το (τοπικό) ποδόσφαιρο να πάει μπροστά.. Και σιγά σιγά θα φτιάξουν τα πράγματα και στις παραπάνω κατηγορίες...