ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Το "Μάθε Μπαλίτσα Αγόρι μου" θέλει να ευχηθεί ολόψυχα καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλο τον κόσμο!

«Δικέφαλο» ντέρμπι έβγαλε η κλήρωση Κυπέλλου

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου

Ένα μεγάλο ντέρμπι, μία σκληρή μάχη, αρκετές αμφίρροπες μονομαχίες και εύκολα βράδια για κάποιους έβγαλε η κληρωτίδα για τη φάση των «16» του Κυπέλλου Ελλάδος.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ να μην ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στους «32» του θεσμού μετά τη διακοπή του αγώνα με τον Εθνικό Αστέρα, για τον οποίο εκκρεμεί δικαστική απόφαση, αλλά τα προγνωστικά πρόκρισης είναι με το μέρος του κι έτσι απέναντι του θα βρει την ΑΕΚ.

Σε μία επανάληψη του περσινού δεύτερου ημιτελικού, οι δύο «δικέφαλοι» αναμετρόνται στην Τούμπα, με τη διαφορά ότι σε αυτήν την αναμέτρηση δεύτερη ευκαιρία δεν υπάρχει.

Σκληρή μάχη θα δοθεί στο Περιστέρι, όπου ο Ατρόμητος θα φιλοξενήσει τον Άρη, με τον Γιώργο Δώνη να μην περιμένει ένα εύκολο απόγευμα για την ομάδα του. Στοίχημα αμφοτέρων είναι σίγουρα η πρόκριση, καθώς το Κύπελλο είναι ο πιο ζωντανός τους στόχος, και σίγουρα θα κάνουν τα πάντα για τον κερδίσουν.

«Πολύ δυνατό παιχνίδι. Ένα πολύ μεγάλο ντέρμπι. Ο Άρης είναι μια ομάδα που την τελευταία 10ετία έχει πάει αρκετές φορές στον τελικό και δεν έχει πάρει το τρόπαιο.

Εμείς πήγαμε πέρυσι. Ένα δυνατό ζευγάρι. Νομίζω το μόνο θετικό είναι ότι το παιχνίδι είναι στην έδρα μας», σχολίασε ο έμπειρος τεχνικός στον «Sentra FM».

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει σε έναν ακόμη ματς να φορέσει τον πολύ καλό φετινό του εαυτό για να πάει στη Νέα Σμύρνη και να βρει τον αποδυναμωμένο αλλά ικανό για ζημιά Πανιώνιο.

Πολύ εύκολο φαίνεται το έργο του Ολυμπιακού που θα περιμένει στο «Καραϊσκάκης» τον Θρασύβουλο, ενώ από τα υπόλοιπα ματς ξεχωρίζει το άλλοτε ντέρμπι της Football League μεταξύ Παναιτωλικού και ΟΦΗ.

Αναλυτικά τα ζευγάρια:

Ολυμπιακός - Θρασύβουλος

Πανιώνιος - Παναθηναϊκός

Ατρόμητος - Άρης

Κέρκυρα - Δόξα Δράμας

Ξάνθη - Πανσερραϊκός

ΠΑΟΚ (ή Εθνικός Αστέρας) - ΑΕΚ

Παναιτωλικός - ΟΦΗ

ΠΑΣ Γιάννινα - Αστέρας Τρίπολης

Να σημειωθεί ότι οι αγώνες είναι νοκ-αουτ και θα πραγματοποιηθούν στις 11 και 18 Ιανουαρίου. Σε περίπτωση ισοπαλίας, ακολουθεί παράταση και αν χρειαστεί η διαδικασία των πέναλτι.

Χιώτης: «Νωρίς για εκτιμήσεις»

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου

Και γιατί να μην τα καταφέρει και απέναντι σε αυτούς; Η κληρωτίδα δεν είδε με αντιπάθεια τον ΑΠΟΕΛ και του έστειλε για τη φάση των «16» του Champions League τη Λιόν, με τον Διονύση Χιώτη να κρατάει χαμηλά την μπάλα.

Οι Κύπριοι έχουν αποδείξει ότι δεν επηρεάζονται από το όνομα και το μέγεθος του αντιπάλου και πέρα από όλες τις προβλέψεις, στοίχημα είναι πάντα η νίκη και αυτήν θα επιδιώξει και απέναντι στους πάντα υπολογίσιμους αλλά όχι τόσο ισχυρούς φέτος Γάλλους.

Ο τερματοφύλακας της ΑΠΟΕΛ ωστόσο προτιμά να διατηρεί συγκρατημένη αισιοδοξία στα προγνωστικά του και να μη δίνει σημασία στα σκαμπαντεβάσματα και τις αδυναμίες των Λιονέζων.

«Μπορεί να λένε πως η Λιόν δεν είναι στα καλύτερά της, αλλά δεν παύει να είναι… Λιόν, δηλαδή μία ομάδα με σταθερά καλές πορείες στην Ευρώπη.

Είναι νωρίς για κάποια εκτίμηση, αφού δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση θα είμαστε εμείς, ούτε Λιόν όταν θα κοντραριστούμε. Θα την παρακολουθούμε στενά και μέχρι τότε σίγουρα θα ξέρουμε τα θετικά και τα αρνητικά της.

Δεν μπορούμε να βάλουμε όρια. Είμαστε απρόβλεπτη ομάδα. Απλά ελπίζουμε να πάνε καλά όλα. Είναι δύσκολα, αλλά έχουμε στόχους».

Κάθε παιχνίδι τους και ένα σεμινάριο!

Πέρασαν σχεδόν 4 μέρες από την μέρα του El classico στην Ισπανία. Κι όμως ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα και τι να περιμένω ακόμα από αυτήν. Ο λόγος για τους θριαμβευτές του El classico στην Μαδρίτη οι οποίοι μπορούν να πάρουν μια ανάσα (δεν ξέρω βέβαια εκ του αποτελέσματος κατά πόσο την ανάσα την χρειάζονταν αυτοί ή οι αντίπαλοι τους) και να ατενίσουν την συνέχεια του πρωταθλήματος με μεγαλύτερη αισιοδοξία, σχετικά με την διατήρηση των κεκτημένων.

Κατά την προσωπική μου άποψη, το ντέρμπι το οποίο παρακολούθησα την Παρασκευή ήταν το χειρότερο, από άποψη ποιότητας, των τελευταίων ετών. Παρόλα αυτά, σε ένα ματς που δεν κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων, οι Blaugrana κατάφεραν και έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Κέρδισαν 1-3 μέσα στην έδρα της αιώνιας αντιπάλου, η οποία βρισκόταν στο +3 (δυνητικά +6 αφού είχαν και παιχνίδι λιγότερο) ενώ βρέθηκαν να χάνουν με 1-0 στο 22ο δευτερόλεπτο μετά από το λάθος διώξιμο του τερματοφύλακά τους Valdes. Εκείνο ήταν και το μοναδικό χρονικό σημείο στο οποίο πίστεψα ότι μπορεί και να κερδίσει η Real. Γιατί, δεδομένης της κατάστασης στον βαθμολογικό πίνακα και την τεράστια διαφορά που θα έπαιρνε η Real σε περίπτωση που κατακτούσε την νίκη (+9), πριν το ματς δεν πίστευα ότι η Barcelona των τελευταίων ετών μπορεί να βγει τόσο νωρίς εκτός της διεκδίκησης του πρωταθλήματος. Και αυτή με επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο, γυρνώντας (και με μια μικρή βοήθεια της τύχης βεβαίως, αφού το 2ο γκολ του Xavi άλλαξε εμφανώς πορεία και ξεγέλασε τον Casillas και η χαμένη κεφαλιά του Ronaldo σε ένα σημείο που ήταν ολομόναχος, μπορεί να άλλαζαν τα δεδομένα του παιχνιδιού) το παιχνίδι και δραπετεύοντας από το κάστρο του βασικού συνδιεκδικητή του τίτλου.

Η Real ξεκίνησε τον αγώνα με διάθεση να πιέσει ψηλά, αλλά ούτε και η ίδια θα πίστευε ότι το αποτέλεσμα αυτής της πίεσης θα καρποφορούσε από το πρώτο κιόλας λεπτό και θα μπει σε θέση οδηγού. Αντί όμως να εφησυχαστεί από την επίτευξη του γκολ, η Real συνέχισε να πιέζει ασφυκτικά την Barcelona με αποτέλεσμα να δω περισσότερες ψηλοκρεμαστές πάσες από τους αμυντικούς της προς τους επιθετικούς, από όσες έχω δει τα τελευταία 2 χρόνια μαζί. Και μιλάμε για ένα διάστημα 25-40', που η Barcelona δεν μπορούσε να επιβάλλει το γνωστό passing game της (το οποίο είναι ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα). Όταν όμως ήρθε η ώρα να αναλάβει δράση ο super star της ομάδας, έδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορείς πάντα να βασιστείς σε συστήματα και τακτικές, γιατί μπορεί ακόμα και ένας παίκτης να σου κάνει την άμυνα σμπαράλια. O Messi το έκανε, περνώντας 4 παίκτες και βγάζοντας ασσίστ στον -κατά συνθήκη σέντερ φορ προχθές- Alexis Sanchez, η Barcelona ισοφάρισε και κάπου εκεί άρχισε να μετράει αντίστροφα ο χρόνος για την ανατροπή, αφού φαινόταν στις κινήσεις των παικτών μέσα στο γήπεδο, αλλά και στον διάχυτο εκνευρισμό των παικτών της Real, ότι εάν μια ομάδα θα σκόραρε ξανά, αυτή θα ήταν η Barcelona. Τώρα αν αυτό τελικά το πέτυχε με τη βοήθεια και της τύχης, αφού το σουτ του Xavi άλλαξε πορεία και πήγε εκεί που ο Casillas δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, η τύχη λένε ότι ευνοεί τους δυνατούς. Και αφού η Real, και συγκεκριμένα ο (απαράδεκτος σε άλλο ένα Classico) Ronaldo πέταξε την ευκαιρία για την ισοφάριση, η Barcelona δεν έκανε το ίδιο με την δική της και ο Fabrecas έγραψε το τελικό 1-3 δίνοντας τέλος στην σεμνή αυτή τελετή, αφού μετά το τρίτο γκολ το παιχνίδι έμοιαζε να είναι διαδικαστικού χαρακτήρα.

Σε ένα ακόμη παιχνίδι η Barcelona υπερκέρασε το εμπόδιο της Real, o Messi ήταν καλύτερος του Ronaldo και ο Guardiola καλύτερος του Mourinho. Όταν λοιπόν υπερτερείς παντού, είναι δυνατόν να μην κερδίσεις; Παρά την νίκη της Barcelona δεν είμαι σίγουρος ότι θα κατακτήσει και τον φετινό τίτλο, καθώς υπάρχει δρόμος ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τον έχασε από τώρα, μήνα Δεκέμβρη, και ότι ο Mourinho θα έχει για μέρες κόκκινους-μπλε εφιάλτες....

Μνήσθητί μου κύριε όταν έρθεις εν τη... Βασιλεία σου!

Δεν θυμάμαι καμία φορά την τελευταία 10ετία που παρακολουθώ ανελλιπώς Champions League την Manchster United να αποκλείεται με τόση ευκολία από την συνέχεια του θεσμού και μάλιστα στην φάση των ομίλων! Όχι ότι αυτό συμβαίνει συχνά (μόλις 3 φορές τα τελευταία 10 χρόνια) αλλά εχτές νομίζω ότι δεν μπορούσε να αποφύγει τον αποκλεισμό!
Όχι, οι κόκκινοι διάβολοι δεν έκαναν τόσο τραγική εμφάνιση εχτές απέναντι στην Βασιλεία. Η Βασιλεία ήταν αυτή η οποία πάλεψε πάνω από τις δυνάμεις της και κατάφερε να υποτάξει μια ομάδα η οποία έχει εκατομμύρια φιλάθλους σε όλο τον κόσμο, πολλαπλάσιο budget και κλάσης ανώτερους ποδοσφαιριστές σε σύγκριση με αυτούς της "άσημης" αυτής ομάδας από την Ελβετία. Eκτός από την δίψα των παικτών της για διάκριση (κάτι το οποίο δεν νομίζω να λείπει από τους αντίστοιχους της Manchster) υπάρχει και κάτι άλλο κατά την γνώμη μου το οποίο κρύβεται πίσω από αυτή την επιτυχία. Η ομάδα είχε στην σύνθεσή της 5 (!) ποδοσφαιριστές (και 14 συνολικά στο ρόστερ της) οι οποίοι προέρχονται απο τα σπλάχνα του συλλόγου! Μεγάλο πράγμα για μια ομάδα οι ακαδημίες της τελικά έτσι δεν είναι; Γιατί όσο και να πληρώσεις ένα ποδοσφαιριστή, όσα και να του προσφέρεις, ποτέ δεν θα καταφέρει να αγαπήσει μια ομάδα περισσότερο από έναν άνθρωπο ο οποίος "γεννήθηκε" και μεγάλωσε μέσα στον σύλλογό σου. Και εχτές φάνηκε στις κινήσεις των παικτών της Βασιλείας ότι ζούσαν για την πρόκριση (όσοι παρακολούθησαν το ματς, ας μου σχολιάσουν την απόδοση των Streller, Frei και Shaqiri, με κορυφαίο του γηπέδου τον τελευταίο κατά την γνώμη μου). Έξω λοιπόν η Manchster στην επόμενη φάση της διοργάνωσης η Βασιλεία. Και το ταξίδι μόλις ξεκίνησε.

Υ.Γ. Δεν θα σχολιάσω καθόλου το αποτέλεσμα της Λιόν στο Ζάκρεμπ απέναντι στην Ντιναμό (ημίχρονο 1-1 τελικό 1-7). Ακόμα και τυφλός να είναι κάποιος δεν μπορεί παρά να είδε τον αμυντικό της Ντιναμό (Βίντα) να κλείνει το μάτι με νόημα στους επιθετικούς της Λιόν μετά το 5ο γκολ. Κύριε Πλατινί, είπαμε κάθαρση αλλά κάθαρση για όλους. Όχι μόνο εκεί που δεν έχουμε συμφέροντα. Γιατί αν καταντήσει η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη σε επίπεδο συλλόγων να εξεφτελίζεται από τέτοια αποτελέσματα, τότε με ποιο δικαίωμα θα έχετε αύριο μεθαύριο την απαίτηση από τους συλλόγους να είναι συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις τους; Μόνο η παραδειγματική τιμωρία μπορεί να επαναφέρει την τάξη. Τώρα που είναι νωρίς γιατί αλλιώς...

Κάντο όπως το 2004...

Είμαι από τους ανθρώπους οι οποίοι δεν πιστεύουν και πολύ στην τύχη (ίσως γιατί σπάνια την είχα με το μέρος μου), και περισσότερο στην ικανότητα και την προσπάθεια. Είναι όμως μερικές περιπτώσεις που δεν μπορείς παρά να σκεφτείς ότι η τύχη υπάρχει και κάποιες φορές χαμογελάει και σε κάποιους που το έχουν ανάγκη. Έτσι είναι και στην περίπτωση της εθνικής μας ομάδας η οποία στην κλήρωση του Εuro είχε εκ των πραγμάτων μια πάρα πολύ καλή κλήρωση. Ρωσία, Τσεχία και οι διοργανωτές Πολωνοί σε καμία περίπτωση δεν είναι ομάδες- φόβητρα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, κάθε άλλο θα έλεγα. Η Ελλάδα με μια σειρά από καλές -όχι τέλειες, απλά καλές- εμφανίσεις έχει την δυνατότητα, όχι μόνο να προκριθεί στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, αλλά να το κάνει και σαν πρώτη στον όμιλό της, πράγμα που θα έχει ενδεχομένως αποφασιστική σημασία για την συνέχειά της στην διοργάνωση. Το ξέρω ότι είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς να μιλάμε με τέτοιο τρόπο για αυτά τα ματς, εδώ καλά καλά δεν ξέρουμε ποιοι θα αποτελούν την Εθνική μας ομάδα στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας. Όμως αυτή η κλήρωση, σε συνδυασμό με την κλήρωση των άλλων ομίλων όπου μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού και Παγκοσμίου ποδοσφαίρου θα συγκρουστούν μεταξύ τους για την πρόκριση (2ος όμιλος Ολλανδία, Πορτογαλία, Γερμανία, 3ος όμιλος Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, 4ος όμιλος Ουκρανία, Γαλλία, Σουηδία, Αγγλία), μόνο με αισιοδοξία για το μέλλον της γαλανόλευκης στην διοργάνωση μπορεί να μας γεμίζει. Κι αν το 2004 χάσαμε από τους Ρώσους στην φάση των ομίλων, παρόλα αυτά καταφέραμε να προκριθούμε χάρη στην διαφορά των γκολ αφήνοντας πίσω μας την Ισπανία και ζοριστήκαμε άσχημα στον ημιτελικό απέναντι στους -καθολικά καλύτερους από μας σε εκείνο το ματς- Τσέχους, η διοργάνωση του 2012 πολύ λίγα σημεία θα έχει κοινά σε σχέση με εκείνη του 2004. Ή μήπως όχι;

Μπόας: «Μας αγχώνει ο κόσμος»

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου.

Ο χρόνος μεταξύ της λήξης ενός αγώνα και της συνέντευξης Τύπου δεν είναι αρκετός για να βρεθούν επαρκείς δικαιολογίες, με τον Άντρε Βίλλας Μπόας να αποδίδει στην πίεση του κόσμου ακόμη μία εντός έδρας κακή εμφάνιση της Τσέλσι, που αυτή τη φορά κόστισε και τον αποκλεισμό της από το Carling Cup.

Μπορεί να ήταν πολύ δυνατά τα προγνωστικά που συνόδευαν την άφιξη του Πορτογάλου το περασμένο καλοκαίρι στο «Στάνφορντ Μπριτζ», όμως η μέχρι τώρα πορεία των «μπλε» δείχνει ότι το στοίχημα της καθολικής κυριαρχίας στο Νησί τουλάχιστον για φέτος είναι χαμένο.

Οι Λονδρέζοι όχι μόνο έχασαν μέσα σε διάστημα εννέα ημερών δύο φορές στην έδρα τους από τη Λίβερπουλ, αλλά μετρούν και τρεις ήττες στα τέσσερα ματς που φιλοξένησαν εκεί, με την τελευταία να τους αποκλείει και από το θεσμό του κυπέλλου.

Ο ίδιος ο Μπόας διαχωρίζει τη θέση τη δική του και των παικτών από αυτήν την αποτυχία, κρίνοντας πως το βάρος πέφτει στον κόσμο και στις απαιτήσεις του από τους παίκτες.

«Θέλουμε τη στήριξη του κόσμου μας και όχι να νιώθουμε άγχος κάθε φορά που παίζουμε στο γήπεδο μας. Εκτός έδρας είναι γεγονός ότι έχουμε περισσότερη συνοχή σας ομάδα», σχολίασε ο 34χρονος τεχνικός που αναγνώρισε παράλληλα την ανωτερότητα των «κόκκινων» στο χορτάρι.

Champions...Masters!

Hμέρα χαρμόσυνων μαντάτων για το μέλλον των ελληνικών ομάδων στο champions league η χθεσινή, αφού από χθες η μία από τις 2 ελληνικές ομάδες που μετέχουν στην διοργάνωση εξασφάλισε την πρόκρισή της στην επόμενη φάση του θεσμού (ο ΑΠΟΕΛ) για πρώτη φορά μάλιστα στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου (!) και η άλλη ελληνική ομάδα (Ολυμπιακός) κράτησε αφενός μεν ζωντανές τις ελπίδες της για πρόκριση στην επόμενη φάση του θεσμού με την μεγάλη νίκη της μέσα στην Γαλλία και αφετέρου να αυξήσει κατά πολύ τις πιθανότητές της για συμμετοχή τουλάχιστον στο Europa league.

Για να πω την αλήθεια όταν έμαθα πριν το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού ότι θα κατέβει με ...πειραματική σύνθεση στο κέντρο (λόγω των πολλών προβλημάτων τα οποία είχε ο προπονητής του Ολυμπιακού, αφού Φέισα, Μακούν, Ιμπαγάσα δεν μπορούσαν για διάφορους λόγους να είναι στην διάθεση του προπονητή τους), δεν πίστευα ότι μπορεί να κάνει την ζημιά στους Γάλλους και να τους κερδίσει μέσα στην έδρα τους, χωρίς βέβαια να πιστεύω ότι πρόκειται για καμιά αχτύπητη ομαδάρα. Όταν όμως παρακολούθησα την εξέλιξη του πρώτου ημιχρόνου με τις αλλεπάλληλες χαμένες ευκαιρίες των ερυθρολεύκων, την υπεροχή που άρχισαν να αποκτούν λεπτό με το λεπτό και την ανυπαρξία των Γάλλων στο ίδιο τους το γήπεδο, τόσο άρχισα να πιστεύω ότι αν κάποιος θα κέρδιζε σε αυτό το ματς, αυτός θα ήταν ο Ολυμπιακός. Η επιβεβαίωση ήρθε με τον πλέον εμφατικό τρόπο στο 82' όταν μετά από την καταπληκτική πάσα του Γέστε, πτώτα ο Τζιμπούρ αντέδρασε σωστά αφήνοντας την μπάλα (σκεπτόμενος ίσως ότι βρίσκεται σε ελεγχόμενη θέση offside) και έπειτα ο "μικρός", Φετφατζίδης ο οποίος διαθέτοντας "κρύο" αίμα, με μια άψογη εκτέλεση νίκησε τον πάρα πολύ καλό Mandanda και μαζί με αυτόν και την Marseille ακόμα και αν έπρεπε να επέμβει ο Μέγιερι στα τελευταία λεπτά για να κρατήσει το αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό.

Αποτέλεσμα: Ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον μια ανάσα από την πρόκριση, αρκεί (κατά την γνώμη μου) να κερδίσει τα "δεύτερα" της Άρσεναλ, η οποία ήδη έχει εξασφαλίσει την πρώτη θέση στον όμιλο. Σε ένα ματς στην έδρα του, με την βοήθεια του κόσμου, απέναντι σε μια ομάδα που δεν καίγεται για βαθμούς (αλλά με την νοοτροπία του νικητή και την διάθεση να δείξουν τι αξίζουν οι δεύτερες επιλογές στον προπονητή τους) ο Ολυμπιακός μπορεί να πετύχει κάτι το οποίο έμοιαζε με απίστευτο λίγες αγωνιστικές πιο πριν, δεδομένου του ξεκινήματός του στον όμιλο. Κι αυτό γιατί δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι αυτή η Marseille, μπορεί να πάει στην Γερμανία και να αποδράσει με το διπλό απέναντι στην Dortmund, την οποία ζορίστικε να κερδίσει εχθές η Άρσεναλ.

Όσον αφορά τον ΑΠΟΕΛ, νομίζω ότι, παρά την δόση τύχης την οποία είχε σε μεγάλο βαθμό στο χθεσινό ματς, μιλάνε τα αποτελέσματα της ομάδας από μόνα τους: 3 ισοπαλίες εκτός έδρας και 2 νίκες εντός, καθώς και την μέχρι τώρα 1η θέση στον όμιλο και εξασφαλισμένη ήδη την πρόκριση, απέναντι σε 3 ομάδες εκ των οποίων η μία έφτασε πέρυσι μέχρι τα προημιτελικά του Champions league, όπου και αποκλείστηκε από την κάτοχο του τίτλου Barcelona, καθώς επίσης και τους 2 κατόχους του Europa League τα τελευταία χρόνια μόνο μικρό επίτευγμα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί. Νομίζω ότι οποιοσδήποτε και να είναι ο αντίπαλος αυτής της ομάδας στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, καλά θα κάνει να μην την υποτιμήσει σε καμία περίπτωση γιατί θα έχει πολλά προβλήματα.

Ας ελπίσουμε να κερδίσει και ο Ολυμπιακός την επόμενη αγωνιστική και τότε θα πάμε σε μια κλήρωση με 2 ελληνικές ομάδες. 2 ομάδες που αν βρεθούν εκεί θα το αξίζουν και με το παραπάνω!

Πω πω ένα ντέρμπυ!

Έτυχε να είμαι και εγώ ένας από τους τυχερούς που αποφάσισαν να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να δουν τις μέχρι τώρα καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος και ομολογώ ότι δεν περίμενα να δω ένα τόσο καλό παιχνίδι εχθές στο Καραϊσκάκη. Όχι γιατί οι δύο αντίπαλοι δεν είναι καλοί (κάθε άλλο οι δύο αντίπαλοι είναι τόσο καλοί ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά), αλλά κυρίως γιατί επρόκειτο για ένα Ελληνικό ντέρμπυ. Σ' αυτά τα ματς, 9 στις 10 θα δεις ένα νευρικό παιχνίδι, με πολλές δυνατές μονομαχίες, πολλά σφυρίγματα (και "σφαλτσοσφυρίγματα") από τον διαιτητή, γιόμες να διαδέχονται η μία την άλλη και δηλώσεις προπονητών και παικτών του στυλ "το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρατάμε. Οι βαθμοί ήταν πολύ σημαντικοί και θα βελτιωθούμε στην συνέχεια". Κι όμως αυτή την φορά πετύχαμε αυτή την 1 στις 10 περιπτώσεις (για να μην πω την 1 στο εκατομμύριο): Ένα παιχνίδι ανοιχτό, αλλά με καλές άμυνες, με καλό ρυθμό αλλά και ισορροπία όταν χρειαζόταν, με αρκετά δυνατά αλλά τις περισσότερες φορές όχι αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, ποδόσφαιρο "στρωτό" και όχι γιόμες, ευκαιρίες εκατέρωθεν, 2 δοκάρια, 2 γκολ, πολύ καλές αποκρούσεις. Ένα ματς χάρμα οφθαλμών το οποίο κάθε υγιής φίλαθλος του ποδοσφαίρου χάρηκε από κάθε άποψη.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι του, αυτό που διέκρινα εγώ ήταν δυο πολύ καλές ομάδες εκ των οποίων η μία ίσως να αισθάνεται και λίγο αδικημένη από το σκορ. Στο πρώτο μέρος, ο Παναθηναϊκός είχε την ελαφριά υπεροχή σε φάσεις και δημιουργία εντυπώσεων, καθώς επίσης και στο σκορ με μια τρομέρη κούρσα του Κουίνσι από δεξιά και το πάρε - βάλε στον Ζεκά, ο οποίος σκόραρε με κοντινή προβολή. Το ματς ήταν σε οριακό σημείο όσον αφορά την επίτευξη του σκορ αφού το δοκάρι του Μέγερι σταμάτησε τον Παναθηναϊκό και δεν τον άφησε να πάει με ένα μεγάλο πλεονέκτημα στα αποδυτήρια. Εκεί, όπου κάτι μαγικό πρέπει να έγινε στο στρατόπεδο των ερυθρολεύκων κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου, αφού στο δεύτερο μπήκαν μέσα σεληνιασμένοι: Γρήγορο γκολ και ισοφάριση (με επίσης τρομερή κούρσα από τον Μιραλάς και πάσα πάρε βάλε στον Τζεμπούρ) και συντριπτική υπεροχή σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα τον πανικό στην άμυνα των πρασίνων, οι οποίοι χρειάστηκαν αρχικά την βοήθεια του δοκαριού, την σωτήρια προβολή του Μαρίνου στην μικρή περιοχή(!), καθώς επίσης και την τρομερή απόκρουση του πιτσιρικά διεθνή πλέον Καπίνο, ο οποίος αν και είχε αντίθετη φορά στο σώμα του, κατάφερε να αποκρούσει ένα εξ επαφής παρολίγο αυτογκόλ, για να αποτρέψουν το 2-1.

Σε ένα ματς διαφήμιση για το ποδόσφαιρο, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μπορεί να μην κέρδισαν και αμφότεροι να παρέμειναν αήττητοι στην κούρσα για τον τίτλο, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κέρδισε το ποδόσφαιρο από το χθεσινό παιχνίδι. Ας ελπίσουμε να δούμε ανάλογα ματς και στο μέλλον...

Αυτή μάλλον ήταν η τελευταία νίκη των Άγγλων…

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου


Ορισμένα αποτελέσματα ποδοσφαίρου είναι θέμα –κακής- συγκυρίας και οι πιθανότητες να επαναληφθούν είναι μηδαμινές.

Τόσες δίνει και ο Τσάβι στο ενδεχόμενο η εθνική Αγγλίας να κερδίσει ξανά την Ισπανία, θεωρώντας άδικο και άτυχο το αποτέλεσμα του φιλικού που έδωσαν οι δύο ομάδες το βράδυ του Σαββάτου στο «Γουέμπλει».

Οι παίκτες του Φάμπιο Καπέλο κέρδισαν τους «φούριο ρόχας» με 1-0 έπειτα από τέρμα του Φρανκ Λάμπαρντ στο 4’ του δεύτερου ημιχρόνου και ο μέσος της Μπαρτσελόνα πάει στοίχημα ότι αυτό θα αργήσει πολύ να επαναληφθεί.

«Ήμασταν άτυχοι. Δέκα φορές να παίζαμε με την εθνική Αγγλίας, αν παίζαμε όπως κάναμε σήμερα, θα κερδίζαμε σίγουρα τις εννέα από αυτές. Είχαμε περισσότερη κατοχή μπάλας και περισσότερες ευκαιρίες, τις οποίες δυστυχώς δεν μπορέσαμε να κάνουμε γκολ», ανέφερε στην ισπανική εφημερίδα «AS».

Επόμενος προορισμός για τους παίκτες του Ντελ Μπόσκε η Κόστα Ρίκα, όπου θα δώσουν ακόμη ένα φιλικό παιχνίδι, ελπίζοντας αυτό να τους επαναφέρει στα θετικά αποτελέσματα.

Ελλάδα - Ρωσία: Φιλικό ή αγγαρεία;

Προχθές αποφάσισα να κάτσω να δω το παιχνίδι της εθνικής με την Ρωσία γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι πρόκειται για φιλικό και πιστεύοντας ότι θα δω καλό ποδόσφαιρο, χωρίς σκοπιμότητες απέναντι σε μια μεγάλη αντίπαλο με πολλούς καλούς παίκτες στην σύνθεσή της, η οποία είναι και μια πιθανή αντίπαλός μας στην τελική φάση του επερχόμενου Euro. Με αρκετά νέα παιδιά να έχουν κληθεί για να τσεκάρει ο προπονητής την ετοιμότητα και την αντίδρασή τους σε ένα τέτοιο ματς, πίστευα ότι θα δω μια ομάδα "διψασμένη" για την νίκη μια και έπαιζε μπροστά στο ελληνικό κοινό. Αντ' αυτού, παρακολούθησα (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο) μόνο μια ομάδα μέσα στο γήπεδο και αυτή ήταν η ομάδα της Ρωσίας. Με αυτοματισμούς που φαινόταν σε κάθε τους επιθετική ενέργεια, σοβαρότητα και συγκέντρωση (με εξαίρεση τον Αρσάβιν ο οποίος ήταν και ο λόγος που δεν άνοιξε περισσότερο το σκορ υπέρ τους), η Ρωσία έδειξε ότι δεν ήρθε για...βόλτα στην Ελλάδα αλλά για να πάρει την νίκη ανεξάρτητα αν το παιχνίδι ήταν απλά ένα φιλικό και τίποτα παραπάνω. Ήταν στιγμές που δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τους Ρώσους και θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που αυτό το μεγάλο διάστημα υπεροχής τους δεν μεταφράστηκε σε περισσότερα γκολ.

Ευτυχώς στο δεύτερο ημίχρονο βελτιωθήκαμε αισθητά (ποιος ξέρει τι θα άκουσαν από τον Σάντος στην ανάπαυλα του ημιχρόνου), ανεβάσαμε στροφές και δείξαμε ότι μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους Ρώσους. Δημιουργήσαμε κάποιες φάσεις, μας ακυρώθηκαν σωστά 2 γκολ για offside και 1 ακόμα για φάουλ (για το οποίο δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι υπήρχε), ενώ κατά την γνώμη μου το γκολ μας προήλθε από φάουλ του Σαλπιγγίδη στον Ζιρκόφ στο ξεκίνημα της φάσης το οποίο δεν δόθηκε. Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα παιδιά έκαναν μια πολύ καλή προσπάθεια στο δεύτερο ημίχρονο και άξιζαν την ισοφάριση βάση της εικόνας τους.

Τελικά το αποτέλεσμα είναι δίκαιο, η Ελλάδα έμεινε για 17ο σερί παιχνίδι αήττητη (!) και δείχνει ότι έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα του νικητή, αφού ακόμα και σε μια μέτρια ή κακή της μέρα καταφέρνει να μην χάσει.

Υ.Γ.: Θετικότατο το ντεπούτο το Χολέμπας. Κατά την γνώμη μου ήταν ο καλύτερος της Ελληνικής ομάδας στο προχθεσινό παιχνίδι.

Γλέντι τρι-κούβερτο στην "Πλατεία"!

Νομίζω ότι και μετά το προχθεσινό αποτέλεσμα του ΟΦΗ στην πλατεία, κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την ποιότητα και τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας. Σε μια έδρα στην οποία ο ΟΦΗ παραδοσιακά χάνει (σε 34 ματς, ο Πανιώνιος έχει τις μισές νίκες, 12 ματς έχουν λήξει ισόπαλα και μόλις φορές πριν από την προχθεσινή, είχε φύγει νικητής ο ΟΦΗ), και με ...απρόβλεπτες δυσκολίες πριν από την έναρξη του παιχνιδιού, με Γεωργίου, Κάρολ και Παπουλή να παθαίνουν τροφική δηλητηρίαση, ο ΟΦΗ στάθηκε σαν πραγματικό παλικάρι και με 2 γκολ του Σίσιτς (ο οποίος μπήκε στην εντεκάδα από το... παράθυρο, αντικαθιστώντας τον Παπουλή) και ένα του Μάντζιου (ο οποίος κατά την γνώμη μου με τις τελευταίες εμφανίσεις του βρίσκεται σε τροχιά...Εθνικής), έσπασε την κακή παράδοση που είχε στην Ν. Σμύρνη και έμεινε για 5ο συνεχόμενο παιχνίδι αήττητος (βγάζοντας παράλληλα ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα) και με 2 παιχνίδια λιγότερα, φιγουράρει στην 5η θέση της βαθμολογίας.

Σε ένα παιχνίδι, όπου για άλλη μια φορά φάνηκε η πολύ καλή τακτική με την οποία έστησε την ομάδα ο Νίκος Αναστόπουλος, καθώς επίσης και τα κέφια του Βαγγέλη Μάντζιου στο γήπεδο το οποίο ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, σκοράροντας ένα πολύ όμορφο σε εκτέλεση γκολ και δίνοντας και μια ασσίστ για το τρίτο γκολ του ΟΦΗ, η ομάδα της Ν. Σμύρνης φάνηκε πολύ "λίγη¨ απέναντι στον "χείμαρρο" που λέγεται ΟΦΗ. Ας ελπίσουμε η δεκαπενθήμερη αυτή διακοπή, να μην έχει άσχημο αντίκτυπο σε μια ομάδα που και την ψυχολογία έχει με το μέρος της, αλλά και τα αποτελέσματα αφού όλα μοιάζουν ιδανικά στο Κρητικό συγκρότημα. Μοναδικό "μελανό" σημείο, το οικονομικό το οποίο έρχεται για άλλη μια φορά στο προσκήνιο, αφού μετά την διεκπεραίωση της προσφυγής του ποδοσφαιρικού "φαινομένου" Σουλεάπ, και ο Κιάσσος κατέθεσε προσφυγή για να εξασφαλίσει τα δεδουλευμένα, ενώ και η υπόθεση Βατσινά, είναι ένα ακόμη αγκάθι, αφού όσο δεν βρίσκεται η χρυσή τομή, ο ΟΦΗ δεν μπορεί να εισπράξει κάποια χρήματα που χρειάζεται από τον ΟΠΑΠ και η ομάδα είναι... πολυέξοδη λόγω των συνεχόμενων καλών αποτελεσμάτων (έξτρα πριμ 15000 ευρώ έταξε ο Νίκος Μαχλάς για την νίκη μέσα στην Ν.Σμύρνη και μαζί με τα 35.000 που οφείλονται στους ποδοσφαιριστές για την νίκη με την ΑΕΚ και την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη, έφτασαν τις 50000 τις οποίες οι παίκτες θα εισπράξουν μέσα στην εβδομάδα).

Για τον Εργοτέλη, ήταν επίσης μια καλή εμφάνιση, τηρουμένων των αναλογιών, το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, χωρίς όμως να συνδυαστεί με την νίκη η οποία θα ανακούφιζε κάπως τους κιτρινόμαυρους οι οποίοι έχουν σκαλώσει στα χαμηλά πατώματα της βαθμολογίας ενώ έχουν αγωνιστεί σε όλα τα παιχνίδια. Παρόλα αυτά ο Εργοτέλης ο οποίος συνέχισε να χρησιμοποιεί νέα παιδιά στην σύνθεσή του, (και κυρίως Έλληνες αφού 5/11 ήταν Ελληνόπουλα), έδειξε καλή εικόνα στο παιχνίδι, δημιούργησε κάποιες ευκαιρίες αλλά λίγο η ατολμία του σε κάποια σημεία, λίγο ο φόβος ή ο υπέρ το δέον σεβασμός σε κάποιες πολύ καλές μονάδες που έχει ο Παναιτωλικός, δεν τον άφησαν να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από αυτό το παιχνίδι. Το θετικό είναι ότι οι κιτρινόμαυροι έβγαλαν με επιτυχία αυτά τα δύο δύσκολα τεστ τα οποία είχαν στην έδρα τους απέναντι σε ομάδες τις οποίες έπρεπε να πάρουν θετικά αποτελέσματα, χωρίς να έχουν αρκετά από τα βασικά όπλα τους (Χίμπλιγκερ, Μπούντιμιρ, Ρομάνο, Πίρσον) πράγμα που σημαίνει ότι η ομάδα έχει βάθος. Ας ελπίσουμε ότι με την επιστροφή και των υπόλοιπων παιδιών (με εξαίρεση τον άτυχο Ρομάνο, ο οποίος πάει για εγχείριση στον χιαστό) η ομάδα θα συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις και θα πάρει και τα αποτελέσματα τα οποία της αξίζουν.

Τέλος όσον αφορά τον νεοφώτιστο Πλατανιά, αυτός πάει να τρελάνει κόσμο αφού μετά την Παναχαϊκή, κέρδισε και τον πολύ έμπειρο Πανθρακικό με 1-0 στο Μάλεμε και είναι πρώτος στην βαθμολογία της Football League μετά από 2 αγωνιστικές. Εύχομαι ολόψυχα στην ομάδα από τα Χανιά να συνεχίσει έτσι σε αυτό το δύσκολο πρωτάθλημα της Football League και να κατορθώσει όχι μόνο να επιτύχει γρήγορα τον στόχο της σωτηρίας του, αλλά να πραγματοποιήσει και μια αξιόλογη πορεία, την οποία δείχνει ότι έχει τα φόντα για να την διαγράψει.

Εθνική Ελλάδος: Εγκρίνετε την κλήση του Χολέμπας;

Καταρχάς να ξεκινήσω την συζήτηση λέγοντας ότι δεν είμαι ούτε εθνικιστής αλλά ούτε και ...Ελληνάρας! Απλά έχω κάποιες απόψεις τις οποίες θέλω να παραθέσω με αφορμή το γεγονός ότι έγινε η κλήση του Χολέμπας στην εθνική Ελλάδος. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Καταρχήν, οφείλουμε να πούμε ότι ο Χολέμπας δεν είναι ο πρώτος μη "καθαρός" Έλληνας ο οποίος καλείται στην εθνική Ελλάδος, αφού έχει προηγηθεί η κλήση του Μπατιστούτα (για όσους δεν τον ξέρουν, πρόκειται για τον έγχρωμο πορτογάλλο-έλληνα ο οποίος μεσουρανούσε στην ΑΕΚ της δεκαετίας του 90). Κατά δεύτερον, ο Χολέμπας έχει και αυτός ελληνική καταγωγή. Ο πατέρας του, Αχιλλέας μετακόμισε στην Γερμανία όπου και ξεκίνησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα ο Χοσέ Χολέμπας, πριν καταλήξει το περασμένο καλοκαίρι στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Άρα κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Santos για την κλήση ενός μη "καθαρού" έλληνα, εφόσον υπάρχει ήδη προηγούμενο. Μέχρι εδώ όλα καλά. Μόνο που εγώ διαφωνώ με την κλήση οποιουδήποτε ποδοσφαιριστή (συμπεριλαμβανομένου και του Χολέμπας ο οποίος μόλις κλήθηκε στην Εθνική), ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα μόνο όταν θέλει να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδος μόνο και μόνο επειδή δεν έχει την δυνατότητα να αγωνιστεί στην εθνική της χώρας της οποίας έχει την εθνικότητα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα παικτών με αυτό το σκεπτικό, οι οποίοι φέρονται να είναι στα πλάνα του ομοσπονδιακού τεχνικού, είναι οι Αντελίνο Βιερίνια (ΠΑΟΚ) και Λεονάρντο (ΑΕΚ). Οι δύο παραπάνω παίκτες, έχουν δηλώσει ξεκάθαρα ότι έχουν σαν όνειρο ζωής να αγωνιστούν με την εθνική ομάδα της χώρας από την οποία κατάγονται (Πορτογαλία και Βραζιλία αντίστοιχα), αλλά εάν δεν το καταφέρουν τότε είναι διατεθειμένοι (να μας κάνουν την χάρη) να αγωνιστούν με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος. Να με συγχωρεί η χάρη σας, αλλά διαφωνώ κάθετα με κλήσεις τέτοιων ποδοσφαιριστών στην Εθνική ομάδα της χώρας μου για πολλούς και διάφορους λόγους. Πρώτος και σημαντικότερος, είναι ότι πέρα από την ποδοσφαιρική ανάγκη που μπορεί να υπάρχει για να εντάξεις στο δυναμικό της Εθνικής σου ομάδας ένα ποιοτικό ποδοσφαιριστή ακόμα και αν αυτός προέρχεται από άλλη χώρα, εγώ προσωπικά το θεωρώ υποτιμητικό να δεχόμαστε να μας κάνει χάρη ο κ. Βιερίνια (αλλά και ο κάθε Βιερίνια που μπορεί να ήταν στην θέση του) να δεχτεί να αγωνιστεί με τα χρώματα της εθνικής μας ομάδας μόνο και μόνο επειδή δεν τον καλούν στην δική του. Η Εθνική πάνω από όλα είναι η ομάδα των Ελλήνων και μόνο όσοι νιώθουν Έλληνες (προσέξτε δεν είπα όσοι είναι Έλληνες) και θέλουν να δώσουν και την ψυχή τους για αυτή την ομάδα, είναι για μένα καλοδεχούμενοι σε αυτή την ομάδα. Δεύτερος λόγος, είναι ότι λόγω της (κατά την γνώμη μου) αθεράπευτης ξενομανίας η οποία μας διακατέχει σαν λαό, είμαστε ικανοί να βάλουμε στο ρόστερ της εθνικής μας ομάδας και παίκτες οι οποίοι δεν είναι πολύ καλύτεροι από τους ήδη υπάρχοντες απλά και μόνο γιατί οι ήδη υπάρχοντες είναι Έλληνες και οι αντικαταστάτες του είναι ξένοι (και ως εκ τούτου και καλύτεροι). Τρίτον, η είσοδος στην ομάδα ενός μεγάλου αριθμού ξένων παικτών θα έχει σαν αποτέλεσμα να χαθεί η χημεία και η προσωπικότητα της ομάδας, συν το γεγονός ότι θα πρέπει να μείνουν έξω από την ομάδα παίκτες οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν "σκιστεί" για την ομάδα τα προηγούμενα χρόνια.
Υπάρχει βέβαια και η εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη (με την οποία εγώ προσωπικά δεν συμφωνώ καθόλου) η οποία λέει ότι όποιος έχει δικαίωμα να κληθεί στην Εθνική και είναι ο καλύτερος ποδοσφαιρικά, τότε αξίζει να βρίσκεται στην Εθνική. Με αυτό το σκεπτικό ρε παιδιά, πάρτε ποδοσφαιριστές με πολύ ταλέντο σε μικρή ηλικία από το εξωτερικό, φέρτε τους στο πρωτάθλημά μας να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα και μετά φτιάξτε από αυτούς την Εθνική μας ομάδα, αν νομίζετε ότι οι δικοί μας πιτσιρικάδες δεν αξίζουν την ευκαιρία. Σε μια ομάδα αγωνίζονταν σίγουρα οι "μικροί", στην Εθνική (αφού στις ομάδες τους δεν τους έχουν εμπιστοσύνη επ'ουδενί) και έτσι όπως πάει το πράγμα, θα χάσουν και εκεί την θέση τους.
Για να κλείσω το θέμα αναφορικά με τον Χολέμπας, αν ο ίδιος αισθάνεται Έλληνας και θέλει να αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα με σκοπό να προσφέρει, αλλά ακόμα και να του γινόταν μια πρόταση από την εθνική Γερμανίας να αρνιόταν γιατί το όνειρό του ήταν από μικρός να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδος, τότε ναι συμφωνώ με την κλήση του και αν το αξίζει να παραμείνει για χρόνια στο ρόστερ της εθνικής. Σε κάθε άλλη περίπτωση όμως, αν αυτή η θέλησή του πηγάζει από άλλα συμφέροντα, τότε νομίζω ότι καλά θα κάνει (και αυτός αλλά και οποιοσδήποτε άλλος βρεθεί στην θέση του) να αρνηθεί την κλήση και να περιμένει μια κλήση από την εθνική της χώρας στην οποία θέλει πραγματικά να αγωνιστεί. Την αλήθεια φυσικά την ξέρει μόνο ο ίδιος, ίσως και ο manager του...

Υ.Γ.1 : Με εξέπληξε πραγματικά πολύ θετικά η κλήση του Καπίνου στην Εθνική! Ακόμα και να μην σημειώσει την πρώτη του συμμετοχή με την εθνική μας ομάδα (η οποία θα τον κάνει αυτόματα τον νεότερο ποδοσφαιριστή ο οποίος έχει αγωνιστεί στην εθνική πάνω από την Θωμά Μαύρο στην σχετική λίστα), έχει ήδη περάσει στην ιστορία σαν ο νεότερος παίκτης που έχει κληθεί ποτέ στην Εθνική! Νομίζω ότι του αξίζει του πιτσιρικά και απλά ελπίζω αυτός τουλάχιστον να έχει την εξέλιξη την οποία μπορεί...

Υ.Γ.2: Για μένα είναι επίσης πολύ θετικό το γεγονός ότι ο Fernando Santos καλεί και παίκτες οι οποίοι δεν αγωνίζονται σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι "κολλημένος" σε ονόματα αλλά κάνει τις κλήσεις του με βάση την απόδοση και την φόρμα των παικτών. Το απέδειξε με την κλήση του Ζαραδούκα (ο οποίος έκανε το ντεπούτο του σε ηλικία 31 ετών με την εθνική) και τώρα το επιβεβαιώνει με την κλήση των Γιώργου Θεοδωρίδη (Παναιτωλικός) και Κώστα Γιαννούλη (Ατρόμητος).

Η μέρα που η Κύπρος τρέλανε την Ευρώπη!

Η μέρα αυτή μπορεί να ήταν η χθεσινή αλλά μπορεί πολύ απλά να είναι η πρώτη μέχρι την επόμενη. Ο λόγος για την ομάδα του ΑΠΟΕΛ, η οποία έδωσε χθες ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους αυτούς οι οποίοι μπορεί να τον θεωρούσαν μια φούσκα που σιγά σιγά θα ξεφουσκώσει. Το μεγαλύτερο θύμα αυτής της φετινής έκπληξης (που για μένα μόνο έκπληξη δεν είναι έχοντας παρακολουθήσει στιγμιότυπα σχεδόν από όλα τα ματς της Κυπριακής ομάδας για το φετινό Champions League) κινδυνεύει άμεσα να γίνει η περυσινή κάτοχος του Europa League, Porto, η οποία μετά από 4 ματς βρίσκεται στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα πίσω από Zenit και ΑΠΟΕΛ. Η ομάδα της μαρτυρικής μεγαλονήσου, βρίσκεται στην κορυφή με 8 βαθμούς, έχοντας ήδη εξασφαλίσει την πρόκρισή της στην επόμενη φάση του Europa League, κατόρθωμα όμως που φαντάζει μικρό βάση της μέχρι τώρα εικόνας της ομάδας, καθώς επίσης και του βαθμολογικού πλεονεκτήματος το οποίο έχει πλέον αποκτήσει έναντι της Porto μετά από την δραματική πραγματικά χθεσινή της νίκη, καθώς ακόμη και χωρίς να πάρει άλλο αποτέλεσμα μπορεί να περάσει στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, αρκεί η Porto να μην κερδίσει και τα δύο εναπομείναντά της ματς (πράγμα το οποίο φαντάζει δύσκολο με βάση αυτά που είδα εγώ εχθές).
Όσον αφορά το χθεσινό παιχνίδι, ο ΑΠΟΕΛ έκανε και εχθές αυτό που έχει μάθει να κάνει καλά και αυτό το οποίο μας έχει δείξει σε όλα τα παιχνίδια του στην μέχρι τώρα πορεία του στην διοργάνωση: Συνεχές pressing στον αντίπαλο, πειθαρχία και συγκέντρωση όταν αμύνεται και η αρπαγή απ' τα μαλλιά των ευκαιριών που του δίνονται επιθετικά για να πετύχει κάποιο γκολ. Με αυτά τα στοιχεία στο παιχνίδι του, την ομοιογένεια των παικτών του και το σαφές αγωνιστικό πλάνο που φαίνεται ξεκάθαρα μέσα στο παιχνίδι του, σημάδι πως ο προπονητής του έχει καταφέρει να δώσει και αυτός το στίγμα του στην ομάδα, ο ΑΠΟΕΛ δείχνει ικανός να φτάσει στο όνειρο, που δεν είναι άλλο από την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης και γιατί όχι και ακόμη παραπέρα. Απέναντι σε αυτή την καλοδουλεμένη μηχανή του ΑΠΟΕΛ, η Porto φάνηκε να έχει μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα, όχι τόσο αμυντικά (με εξαίρεση τον εμφανώς τρακαρισμένο πρωτοεμφανιζόμενο Γάλλο στοπερ Μανγκαλά ο οποίος ώρες ώρες έδειχνε σημάδια πανικού στις κινήσεις του), όσο στο να δημιουργήσει φάσει και να απειλήσει σοβαρά την εστία του Pardo (χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι μια ομάδα του βεληνεκούς της Porto δεν δημιούργησε κάποιες προϋποθέσεις ευκαιριών).
Σε ένα κρίσιμο χρονικά σημείο του παιχνιδιού, λίγο πριν την λήξη του ημιχρόνου ο ΑΠΟΕΛ πήρε ένα αμφισβητούμενο κατά την γνώμη μου πέναλτυ, ή καλύτερο ο Ailton το πήρε μόνος του απέναντι σόλη την Πορτογαλική άμυνα, και ο ίδιος σημείωσε το 1-0. Με την έναρξη της επανάληψης η Porto ήταν αυτή η οποία πραγματικά καιγότανε και ξεκίνησε μια φλύαρη υπεροχή για να κατεφέρει να φτάσει στην ισοφάριση, πράγμα το οποίο κατάφερε παίρνοντας και εκείνη ένα αμφισβητούμενο πέναλτυ το οποίο εκτέλεσε εύστοχα το μεγάλο αστέρι της, ο Hulk. Πριν καλά καλά κοπάσουν οι πανυγιρισμοί της Porto, ο ΑΠΟΕΛ βγήκε στην κόντρα επίθεση και από την πάσα του Χαραλαμπίδη, από ελεγχόμενη θέση offside, ο Manduca έγραψε μέσα σε αποθέωση το 2-1, σφραγίζοντας μια τεράστιας σημασίας νίκη για την ομάδα του, η οποία μπορεί να κρίνει την ίδια την πρόκριση.
Κλείνοντας θα ήθελα να σημειώσω δύο πράγματα:
Πρώτον, το φανταστικό κλίμα το οποίο δημιουργούν σε κάθε παιχνίδι στο ΓΣΠ οι "διψασμένοι" φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ, δίνοντας μεγάλη ώθηση στην ομάδα τους προς την νίκη χωρίς ακρότητες, βανδαλισμούς και βία.
Δεύτερον, ας ρίξουν όλοι εκείνοι οι καλοθελητές μια ματιά στην χθεσινή εντεκάδα του ΑΠΟΕΛ, για να καταλάβουν ότι μόνο οι ίδιοι είναι άχρηστοι και όχι οι ποδοσφαιριστές τους οποίους βιάστηκαν να "ταμπελιάσουν" έτσι: Manduca, Jahic, Χαραλαμπίδης, Πουρσαϊτίδης, Pardo (και Χιώτης που χθες έλειπε) είναι μερικοί από τους ποδοσφαιριστές της εντεκάδας του ΑΠΟΕΛ, που νίκησε -και σχεδόν απέκλεισε την περυσινή κάτοχο του Europa League- και τους οποίους εμείς/εσείς διώξατε από την Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση σαν άχρηστους και αποτυχημένους (για να μην αναφέρω βέβαια και τον προπονητή της ομάδας ο οποίος είχε ανάλογη αντιμετώπιση). Νομίζω ότι όλοι αυτοί οι άχρηστοι κάτι προσπαθούν να σας πουν: ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙΤΕ!

Ένα καταπληκτικό Σαββατοκύριακο!

Ένα πραγματικά καταπληκτικό Σαββατοκύριακο ήταν αυτό που μας πέρασε για τις ομάδες της Κρήτης αφού ΟΦΗ και Εργοτέλης πήραν πολύτιμους βαθμούς απέναντι στον Ολυμπιακό και τον Αστέρα Τρίπολης αντίστοιχα, αλλά και ο Πλατανιάς στην πρεμιέρα της Football League κατόρθωσε να πάρει την νίκη μέσα στην Πάτρα απέναντι στην φιλόδοξη εφέτος Παναχαϊκή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο ΟΦΗ προερχόμενος από αλλεπάλληλα ντέρμπι με ΠΑΟΚ στην Τούμπα (1-1) και ΑΕΚ στο Γεντί Κουλέ (3-1), αλλά και καλή ψυχολογία λόγω των αποτελεσμάτων των οποίων είχε πάρει, αντιμετώπιζε τον πραγματικά φορμαρισμένο Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, μια έδρα στην οποία ο Ολυμπιακός είχε 16 συνεχόμενες νίκες! Απέναντι λοιπόν στο λογικό φαβορί, ο ΟΦΗ ξεκίνησε να επιβεβαιώνει τις Κασσάνδρες, οι οποίες μιλούσαν για μια εύκολη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στο... παράρτημα ΟΦΗ, χάνοντας από το 60' με 2-0 (χωρίς πάντως να είναι κακός απέναντι στους πρωταθλητές). Και πάνω που όλοι στο Καραϊσκάκη και στους καναπέδες πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός είχε τελειώσει το παιχνίδι, ήρθε ο Μάντζιος να εκμεταλλευθεί την ομολογουμένως κακή έξοδο του Κοστάντσο (ο οποίος δέχεται ακόμα δριμύτερη κριτική μετά το τελικό αποτέλεσμα από δημοσιογράφους και οπαδούς του Ολυμπιακού) και να σημειώσει το 2-1 στο 73' ανανεώνοντας τις ελπίδες του ΟΦΗ για να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα μέσα στο Καραϊσκάκη. Το αποτέλεσμα αυτό ήρθε, σαν προϊόν μιας ακόμα στημένης φάσης όταν μέσα στην αναμπουμπούλα που δημιουργήθηκε από ένα κόρνερ, ο Γεωργίου βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο και έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα διαμορφώνοντας το τελικό 2-2. Τα θετικά που βγαίνουν μετά και από αυτό το ματς για τον ΟΦΗ είναι πολλά, αφού σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν παράτησε το παιχνίδι και κατόρθωσε να πάρει ένα πραγματικά παλικαρίσιο βαθμό, αλλά και μετά την ισοφάριση δεν ταμπουρώθηκε στο τέρμα του Κάρολ για να κρατήσει το αποτέλεσμα αλλά στάθηκε στα ίσια απέναντι στους ερυθρόλευκους απειλώντας τους μάλιστα και με την ανατροπή του σκορ! Κλείνοντας αυτή την σειρά των 3 ντέρμπι και πριν τα 3 πολύ δύσκολα επόμενα (με πανιώνιο εκτός, με Άρη εντός και Παναθηναϊκό εκτός) ο ΟΦΗ με τις εμφανίσεις τις οποίες έχει πραγματοποιήσει, δεν μπορεί παρά να γεμίζει με χαρά τους φιλάθλους του και την διοίκησή του, θυμίζοντας μια ομάδα από τα παλιά, έναν ΟΦΗ που μας έλειψε, που πρωταγωνιστούσε και που όλοι μιλούσαν με σεβασμό γι' αυτόν. Όμως είναι ακόμα νωρίς να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο. Ο ΟΦΗ πρέπει να συνεχίσει τις εμφανίσεις που έχει κάνει μέχρι τώρα, και με τον κίνδυνο να γίνω γραφικός θα πω ότι πρέπει να κρατήσουν όλοι στο ποδοσφαιρικό τμήμα χαμηλούς τόνους, από την διοίκηση μέχρι τους ποδοσφαιριστές, να δουλέψουν ακόμη περισσότερο για να καταφέρουν να φτάσουν την ομάδα εκεί που πραγματικά της αξίζει.

Όσον αφορά την έταιρη ομάδα της Κρήτης στην Superleague, τον Εργοτέλη, σήμερα μπορούμε να πούμε ότι εξόρκισε ένα κακό του δαίμονα, κερδίζοντας μια ομάδα η οποία παραδοσιακά τον δυσκόλευε (και του έκλεβε και βαθμούς) χωρίς να είναι καλύτερος από τον Εργοτέλη. Σήμερα η ομάδα φάνηκε σοβαρή, (αν και ο Αστέρας θεωρώ ότι είναι αρκετά αποδυναμωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια λόγω και της αβεβαιότητας της οποίας είχαν οι ιθύνοντές του το καλοκαίρι για την κατηγορία στην οποία θα αγωνιστεί η ομάδα) και με πολλά νέα πρόσωπα στην σύνθεσή της, (Καβουσάκης, Σαρρής, Κατσικοκέρης, Γιαλούσης) σε σχέση με τα προηγούμενα ματς, κατάφερε να προηγηθεί από νωρίς και με μια μεστή εμφάνιση πήρε αυτό που ζητούσε. Πολύ σημαντικό για μένα προσωπικά το γεγονός ότι ο Εργοτέλης έδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν συγχωρεί την απειθαρχία από οποιονδήποτε και αν προέρχεται αυτή (Χίμπλιγκερ, Φραγκουλάκης, Πίρσον δεν αγωνίστηκαν ούτε λεπτό, οι δύο πρώτοι δεν ήταν μάλιστα ούτε στην 18χτάδα που επέλεξε ο Καραγεωργίου), καθώς επίσης και το γεγονός ότι ο Εργοτέλης δεν στηρίζεται σε πρόσωπα αλλά στην ομάδα. Έτσι παρόλο που αγωνίστηκε με αρκετά νέα πρόσωπα στην εντεκάδα, δεν "έχασε" σε συνοχή και αγωνιστικό πλάνο, αντιθέτως κέρδισε τους φιλάθλους και τους δημοσιογράφους με τον τρόπο που χειρίστηκε ένα κρούσμα απειθαρχίας.

Τέλος όσον αφορά τον Πλατανιά, ο οποίος έπαιζε μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα και

απέναντι σε μια ομάδα με πολλές φιλοδοξίες η οποία τον κέρδισε στο τελευταίο του παιχνίδι πέρυσι στην Football League 2 στην φιέστα για την άνοδο στην Football League, μπορούμε να πούμε ότι έδειξε από νωρίς τα "δόντια" του, κερδίζοντας με 1-0 με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Μιρτσέτα. Μακάρι η ομάδα των Χανίων να καταφέρει σε αυτό το δύσκολο, από κάθε πλευρά πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχει, να καταφέρει να δείξει τις ποδοσφαιρικές της αρετές (οι οποίες είχαν φανεί ακόμη από πέρυσι ότι είναι πολλές) και να κάνει μια αξιόλογη πορεία.

Κλείνοντας θέλω να κάνω ένα σχόλιο με αφορμή την κουβέντα του διάσημου πλέον συμπατριώτη μου Βλάσση Τσάκα, ότι το Καλοκαίρι η νέα διοίκηση θα προσπαθήσει να κάνει τον Παναθηναϊκό Μπαρτσελόνα, ότι θα προσπαθήσει να φέρει τον Ροναλντίνιο καθώς επίσης και ότι θα κάνει μεταγραφές έτσι ώστε η ομάδα να βάζει 4 γκολάκια που ακόμα και να της ακυρώνουν 2 οι Καλόπουλοι να της μένουν αβάντζο 2. Νομίζω ότι μετά από αυτές τις δηλώσεις οποιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος δεν θα χρειαζόταν καν να σχολιάσει αλλά θα το κάνω μόνο και μόνο επειδή αυτά τα λόγια λέγονται για να προκαλέσουν σχολιασμό. Αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να κάνει πράξη ο πρίγκιπας όλα τα παραπάνω λεγόμενα του Τσάκα, υπάρχει ποτέ περίπτωση στην Ελλάδα των κακοπροαίρετων και των λαμογιών να δεχθεί κανείς ότι αυτές είναι οι αληθινές προθέσεις του πρίγκηπα; Δεν είναι καλύτερα αγαπητέ κ. Τσάκα, να αφήσεις τα πράγματα να κυλήσουν και να κάνεις ότι είναι να κάνεις χωρίς μεγαλοστομίες και πολλές φανφάρες; Εσύ που είσαι άνθρωπος του επιχειρηματικού κόσμου, έμαθες να μιλάς με μεγάλα λόγια για μια επένδυση πριν ακόμα κλείσεις οριστικά μια δουλειά; Μια παροιμία λέει "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι". Θέλεις λοιπόν ο κόσμος να σε αντιμετωπίζει (και εσένα και τον πρίγκηπα) με αυτόν τον τρόπο; Αν ναι συνέχισε έτσι. Αν όχι προσπάθησε να αφήσεις τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τα "βουλευτικά" "θα" γιατί αλλιώς κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς με επίθετα που δεν θέλεις...

Αυτόν τον τίτλο ποια θα τον πάρει;

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου

Η φετινή Primera Division έχει μαζέψει αρκετό κόσμο γύρω από την κορυφή της, καθέναν με σοβαρές αξιώσεις στην κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος.

Σίγουρα είναι πολύ νωρίς να δοθούν ασφαλή σε αυτό το στοίχημα προγνωστικά Λεβάντε, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Σεβίλλη οδηγούν δυναμικά και από πολύ κοντά την κούρσα της ισπανικής λίγκας, με τις θέσεις να κρίνονται από αγώνα σε αγώνα.

Μία πιο στενή ματιά μπορεί να πείσει για του λόγου το αληθές…

Για την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα δεν υπάρχουν και πολλά που μπορεί να πει κάποιος και να μην τα ξέρεις. Με έναν από τους καλύτερους παίκτες στο ρόστερ της, τον Λιονέλ Μέσι, την ανεβασμένη ψυχολογία μίας πρωταθλήτριας Ευρώπης αλλά και Ισπανίας και τον ενισχυμένο πάγκο της, δημιουργεί σίγουρα έντονη ανησυχία στους αντιπάλους εντός και εκτός συνόρων.

Αν κάτι λείπει από ρόστερ τους, είναι ίσως ένας κεντρικός αμυντικός, αφού αυτή είναι η μοναδική αχίλλειος φτέρνα των Καταλανών. Με τον «Μίδα» Γκουαρντιόλα όμως για προπονητή, που ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός, φαντάζουν σίγουρα το μεγάλο φαβορί.

Η μεγάλη αντίπαλος, Ρεάλ Μαδρίτης, πέρσι τερμάτισε μόλις τέσσερις βαθμούς πίσω από την κορυφή και να μη λησμονείται η κατάκτηση του Copa de Rey. Στις καλές τους μέρες δείχνουν ικανοί να κερδίσουν την Μπαρτσελόνα, μόνο που αυτές είναι σπάνιες απέναντι στους «μπλαουγκράνα». Στον πάγκο τους ωστόσο ίσως έχουν μαζέψει τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη.

Το μόνο κακό είναι ότι πιο σπάνια ασχολείται κανείς με τα δικά τους κατορθώματα και συχνότερα με αυτά του Ζοσέ Μουρίνιο, τον αγαπημένο των ισπανικών Μέσων που έχουν πάντα λίγο χώρο να φιλοξενήσουν την ακράδαντη επιθυμία του για δημοσιότητα. Οι παίκτες του βέβαια κοιτούν τη δουλειά τους, η οποία ακόμη δεν έχει φανεί πλήρως, καθώς η σεζόν δεν έχει παίξει ακόμη τα δυο el classico. Σίγουρα, αυτά θα κρίνουν πολλά για τον τίτλο.

Και εντάξει, από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ όλα τα περιμένεις. Την έκπληξη ήρθε να κάνει η Λεβάντε που όχι μόνο πάει καλά αλλά βρίσκεται και στην κορυφή του πρωταθλήματος. Ούτε στα πιο αισιόδοξα προγνωστικά. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο και καμία λογική δεν μπορεί να το εξηγήσει. Ένα συμπαγές σύνολο με πολύ καλή εκτέλεση των αντεπιθέσεων και φοβερή πειθαρχία στην άμυνα ήρθε για να κλέψει τις εντυπώσεις και να προβληματίσει τους μεγαλύτερους, αφού δε φαίνονται πρόθυμοι να εγκαταλείψουν το όνειρο τους.

Η Σεβίλλη απέδειξε ότι φέτος έχει πολύ γερές βάσεις για να μείνει όρθια στη μάχη του τίτλου, κρίνοντας από την ισοπαλία μέσα στο «Καμπ Νου». Η άμυνα τους προβληματίζει ανά διαστήματα αλλά παραμένει η δεύτερη καλύτερη της Primera Division. Αν βελτιώσουν και την επιθετική τους αποδοτικότητα, τότε τα πράγματα θα σοβαρέψουν ακόμη περισσότερο.

ΟΧΙ: Μια κουβέντα, χίλιοι αγώνες

Ας με συγχωρήσουν οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι για το διαφορετικού περιεχομένου σημερινό άρθρο, αλλά νομίζω ότι η σημερινή μέρα και αυτά τα οποία συμβολίζει, σε συνδυασμό με την οικονομική συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, επιβάλλουν να μιλήσουμε λίγο για όλα αυτά τα θέματα τα οποία ταλαιπωρούν όλους μας, άλλους λίγο λιγότερο και άλλους πολύ περισσότερο.
Σήμερα λοιπόν, είναι μια εθνική επέτειος στην οποία γιορτάζουμε το μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ το οποίο είχε αναφωνήσει ο Ιωάννης Μεταξάς στην πρόσκληση των Ιταλών κατακτητών να παραδοθούμε άνευ όρων και μάχης στην δύναμη του Άξονα. Μαζί με αυτό το ΟΧΙ γιορτάζουμε την ανεξαρτησία μας, την οποία κατακτήσαμε και στην οποία βοηθήσαμε και εμείς οι ίδιοι καθυστερώντας τους Γερμανο-Ιταλούς και αναγκάζοντάς τους ουσιαστική σε ήττα στην Ρωσία αφού συνάντησαν βαρύ ψύχος. Γιορτάζουμε με υπερηφάνια για τους αγώνες των Ελλήνων παππούδων μας, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους στο βωμό της Ελευθερίας και για να μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Είναι η μέρα που όλοι εμείς οι Ελληνάρες, οι Ολυμπιακοί, οι Παναθηναϊκοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι νέοι και οι γέροι (γενικά όποιος άλλος διαχωρισμός μπορεί να υπάρχει μεταξύ μας), είμαστε όλοι Έλληνες και βγαίνουμε στον δρόμο και το φωνάζουμε στις παρελάσεις και στις καφετέριες.
Πρέπει όμως μια μέρα σαν την σημερινή να αναλογιστούμε όλοι μας, σε τι κατάσταση καταφέραμε να φέρουμε αυτή την χώρα. Όχι μόνο οι πολιτικοί ή οι δημόσιοι υπάλληλοι, ή οι μεγαλογιατροί και μεγαλοδικηγόροι, οι επιχειρηματίες και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος, μπορεί να πιστεύουμε ότι φταίει που φτάσαμε στην τωρινή κατάσταση. Η αλήθεια είναι μία: Ότι για αυτή την κατάντια (αυτή είναι ίσως η πιο light λέξη που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω) φταίμε όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά. Από αυτόν ο οποίος δεν κόβει απόδειξη για να αποδώσει φόρο στο κράτος και αυτόν που δεν την ζητάει για να αγοράσει ένα προϊόν σε φθηνότερη τιμή, μέχρι αυτόν ο οποίος φοροδιαφεύγει εκατομμύρια ευρώ και αυτόν ο οποίος παίρνει επιχορηγήσεις και επιδόματα τα οποία δεν δικαιούται.
Το θέμα είναι όμως ένα πλέον: Τι κάνουμε από εδώ και πέρα; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μια συνταγή την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε για να βγούμε από το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι απαιτούνται πολλές θυσίες από ΟΛΟΥΣ. Και όταν λέω από όλους εννοώ από όλους και όχι μόνο από τους μικρομεσαίους και τους φτωχούς. Θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να πληρώσουν όλοι αυτό το οποίο τους αναλογεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δεχτούμε να γυρίσουμε πίσω 50 ή 100 χρόνια σε εργασιακά δικαιώματα , σε ασφαλιστικά δικαιώματα, σε ζητήματα περίθαλψης που με τόσο κόπο κατοχυρώθηκαν. Θα πρέπει όλοι μας να πούμε χίλια ΟΧΙ μέσα από χίλιους αγώνες για να σταματήσουμε την κατρακύλα. Γιατί "λεφτά υπάρχουν" αλλά δεν νομίζω ότι αυτοί που τα έχουν είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν την κατάσταση. Σήμερα και κάθε μέρα από σήμερα είναι η ευκαιρία για τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά να προσπαθήσει να αλλάξει νοοτροπία και μυαλό, έτσι ώστε να βοηθήσει την χώρα του με όποιο τρόπο μπορεί για να βγει από το αδιέξοδο, είτε αυτό είναι πληρώνοντας, είτε είναι εισπράτοντας, είτε επιτηρώντας, είτε αφήνοντας την "καρέκλα" και την βόλεψή του. Κάποιοι πριν από καμιά 70ρια χρόνια έδωσαν την ζωή τους και το αίμα τους για την πατρίδα τους. Ας σκεφτούμε λοιπόν λίγο καλύτερα, αναλογιζόμενος αυτούς τους ανθρώπους, ποια θυσία είναι αυτή την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς για το καλό αυτού του τόπου...

Βάζελοι, Γαύροι, Χανούμια: Πώς βγήκαν τα συγκεκριμένα ψευδώνυμα

Ποιος από μας δεν έχει ποτέ χρησιμοποιήσει τα "χαριτωμένα" αυτά ψευδώνυμα όταν αναφέρεται στους οπαδούς άλλων ομάδων για να τους πειράξει/τσατίσει; Νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας στην ποδοσφαιρική πιάτσα που να μην γνωρίζει τουλάχιστον τα περισσότερα και που να μην έχει χρησιμοποιήσει κάποιο από αυτά σε κάποια συζήτητηση. Τα πιο γνωστά είναι τα εξής:

Παναθηναϊκός - Βάζελοι

Ολυμπιακός - Γαύροι

Άρης - Σκουλήκια

ΟΦΗ - Φίδια

Ηρακλής - Γριές

ΑΕΚ - Χανούμια

ΠΑΟΚ - Γύφτοι/Κοτόπουλο

Εργοτέλης - Ιεχωβάδες

ΠΑΣ Γιάννινα - Παγουράδες

Καστοριά - Γουναράδες

Η προέλευση των παραπάνω ψευδωνύμων δεν είναι σε όλους γνωστοί αλλά σίγουρα υπάρχει μια ιστορία πίσω από το καθένα την οποία ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει. Ας δούμε για ποιο λόγο ονομάστηκαν έτσι οι οπαδοί των παραπάνω ομάδων.

Βάζελος

Υπάρχουν δυο εκδοχές για το συγκεκριμένο ψευδώνυμο.
Η πρώτη δημιουργήθηκε το 1965 όπου σε έναν αγώνα μεταξύ του Παναθηναικού με τον Ολυμπιακό, οι οπαδοί του δεύτερου άλειψαν με βαζελίνη τον πάγκο του πρώτου πριν αρχίσει ο αγώνας τους.
Η δεύτερη άποψη λέει ότι οι οπαδοί του Παναθηναικού, λόγω του ότι προέρχονταν από πιο εύπορες οικογένειες, έβαζαν στα μαλλιά τους κάτι σαν ζελέ, το οποίο για τα τότε χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού καθώς προέρχονταν από τις πιο λαικές τάξεις και το αποκαλούσαν περιπαιχτικά ''βαζελίνη''.

Γαύρος
Όπως και με το ''Βάζελο'' το ψευδώνυμο αυτό επικράτησε το 1965 όταν οι οπαδοί του Παναθηναικού υποδέχτηκαν στο γήπεδο τους παίκτες και οπαδούς του Ολύμπιακού με κασέλες όπου μέσα βρίσκονταν γαύροι τους οποίους είχαν βουτήξει προηγουμένως το λιμάνι του Πειραιά.
Από τότε λοιπόν έχει βγει το Γαύρος.

Σκουλήκια

Το συγκεκριμένο όνομα έχει 2 πιθανές προελεύσεις: Η πρώτη λέει ότι βγήκε στο τέλος της δεκαετίας του 60 και συγκεκριμένα το 1967 όταν ο ΑΡΗΣ κέρδισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα 2-3 και δημοσιογράφος των Αθλητικών Νέων έγραψε "σαν σκουλήκι έφαγε ο ΑΡΗΣ το πτώμα του ΠΑΟΚ". Η δεύτερη λέει ότι βγήκε λόγω του γεγονότος ότι παράγοντες και φίλαθλοι της ομάδας τσακωνόταν μεταξύ τους "ροκανίζοντας" με αυτό τον τρόπο την ομάδα.

Φίδια

Λόγω της ύπαρξης του club των οπαδών του οι οποίοι ονομάζονται Snakes.

Γριές

Λόγω του γεγονότος ότι ο Ηρακλής είναι από τα πιο παλιά σωματεία στην Ελλάδα.

Χανούμια

Λόγω της "καταγωγής" της ΑΕΚ η οποία προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη.

Γύφτοι/Κοτόπουλο

Το "Γύφτοι" δημιουργήθηκε επειδή στην περιοχή γύρω από το γήπεδο στην γνωστή αλάνα της Τούμπας επί πολλά χρόνια είχαν τα σταντήρια τους γύφτοι και έμεναν εκεί σχεδόν μόνιμα.Το κοτόπουλο δημιουργήθηκε για να σατιρίσει το σύμβολο του σήματος της ομάδας (τον δικέφαλο αετό).

Ιεχωβάδες

Δημιουργήθηκε γιατι την δεκαετια του 80 το αρχικό γήπεδο της ομάδας του Εργοτέλη (Μαρτινεγκο) ήταν ο τόπος συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Κρήτη.

Παγουράδες

Η προέλευση του ονόματος των οπαδών της ομάδας των Ιωαννίνων προέρχεται από το προσωνύμιο το οποίο έχουν γενικά οι Γιαννιώτες και όχι μόνο οι οπαδοί του ΠΑΣ. Το προσωνύμιο το έδωσαν οι επισκέπτες της πόλης επειδή οι Γιαννιώτες είχαν στη ζώνη τους δεμένο το παγούρι τους ή επειδή κατέβαιναν στη λίμνη Παμβώτιδα για να πάρουν νερό με τα παγούρια τους.

Γουναράδες

Οι οπαδοί της Καστοριάς πήραν και αυτοί το όνομά τους λόγω του κύριου επαγγέλματος της περιοχής το οποίο δεν είναι άλλο από το εμπόριο της γούνας.

Ενδιαφέρουσες οι προελεύσεις των ψευδωνύμων αν και πλέον χρησιμοποιούνται με αρνητική έννοια στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, αν και πλέον δεν είναι γνωστές αυτές οι ιστορίες, καλό θα ήταν να ξέρουμε τους λόγους που δημιουργήθηκαν.

Παιδική χαρά ο ένας, τρομερός ο άλλος!

Ξέρω ότι δεν είναι καλό να επιρρίπτεις ευθύνες και να κάνεις κριτική σε μια ομάδα αμέσως μετά από ένα πολύ κακό αποτέλεσμα και μια τραγική εμφάνιση, ειδικά όταν ο αντίπαλος βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ανήκει στους μεγάλους της κατηγορίας και αγωνίζεσαι στο γήπεδό του. Όμως είναι πραγματικά τουλάχιστον αποκαρδιωτική (για να το πω κομψά) η εμφάνιση του Εργοτέλη στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Ο Εργοτέλης έφαγε 4 γκολ από μια ομάδα που ουσιαστικά αγωνίστηκε χωρίς καθαρόαιμο επιθετικό! Και αν δεν διέκοπτε το ματς για κανένα 10λεπτο ο Μήτσιος και δεν επενέβαιναν και ... τα δοκάρια, το σκορ θα μπορούσε να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη! Μπορεί ο Παναθηναϊκός να βρέθηκε σε εξαιρετική μέρα με τους Λέτο - Κουίνσι να κάνουν ότι θέλουν μέσα στο γήπεδο αλλά μου δόθηκε η εντύπωση πως η ομάδα ήταν σαν να μην κατέβηκε να αγωνιστεί καθόλου στο γήπεδο. Το χειρότερο όμως το οποίο προέκυψε από αυτό το ματς είναι ότι για πρώτη φορά μετά την φυγή του Θεοδωρίδη, υπήρξαν κρούσματα απειθαρχίας στην ομάδα και μάλιστα όχι ένα αλλά τρία. Συγκεκριμένα από τον Φραγκουλάκη, ο οποίος κλώτσησε τον πάγκο την στιγμή της αλλαγής του σε ένδειξη διαμαρτυρίας (;) και από τους Χίμπλιγκερ - Πίρσον στην φάση του πέναλτυ του Παναθηναϊκού οι οποίοι λογομάχησαν μεταξύ τους. Φυσικά και οι τρεις τιμωρήθηκαν από την διοίκηση για την συμπεριφορά τους αφού ο Παπουτσάκης είναι καλός και δίνει πριμ όταν η ομάδα πάει καλά αλλά είναι και εξίσου αυστηρός (και καλά κάνει κατά την γνώμη μου) όταν διαπιστώσει οποιοδήποτε κρούσμα απειθαρχίας σε μια ομάδα που δουλεύει ρολόι σε θέματα ήθους και συμπεριφοράς. Το αποκορύφωμα για μένα ήταν όταν διάβασα την δήλωση του Κυριακίδη, στην οποία μεταξύ άλλων δήλωσε ότι πρέπει "εμείς οι ποδοσφαιριστές να προσέξουμε την εξωγηπεδική μας ζωή". Αν ο Κυριακίδης γνωρίζει κάτι για το συγκεκριμένο θέμα, νομίζω ότι θα πρέπει η διοίκηση να σφίξει λίγο τα χαλινάρια διότι δεν νοείται επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που να μην προσέχει την ζωή του έξω από τις 4 γραμμές του γηπέδου. Μήπως εκεί οφείλεται η φετινή "καθίζηση" της ομάδας; Μήπως γι ' αυτό τα αποτελέσματα δεν έρχονται; Ή μήπως τελικά φταίει η οριοθέτηση ενός στόχου (έξοδος στο Europa League) τον οποίο η ομάδα δεν είναι έτοιμη να φέρει εις πέρας; Όποιος και αν είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα παίζει έτσι, πρέπει η διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο σε συννενόηση με τους ποδοσφαιριστές να τον βρουν για να βελτιώσουν την εικόνα τους αν δεν θέλουν να μπλεχτούν από νωρίς σε περιπέτειες και αντί να κυνηγάνε Ευρώπη να κυνηγάνε το τρένο της σωτηρίας.
Τα εντελώς αντίθετα πράγματα ισχύουν για την άλλη Κρητική ομάδα της Superleague, τον ΟΦΗ. Μια ομάδα η οποία αντιμετώπισε τόσα προβλήματα το καλοκαίρι που μας πέρασε, που δεν ήξερε σε ποια κατηγορία θα αγωνίζεται την φετινή αγωνιστική περίοδο, που αγωνίστηκε στα περίφημα μπαράζ με ντάλα τον ήλιο, δείχνει από νωρίς τα διαπιστευτήριά της στην μεγάλη κατηγορία. Με ένα απολαυστικό (αυτή είναι η μοναδική λέξη που μου έρχεται στο μυαλό) Σουμπίνιο, ένα άκρως αποτελεσματικό Μάντζιο και μια πάρα πολύ καλή συνολική εμφάνιση διέλυσε την ανήμπορη να αντιδράσει ΑΕΚ μέσα στο Γεντί Κουλέ με 3-1. Σε ένα πολύ καλό ματς, με εκατέρωθεν χαμένες ευκαιρίες, παλμό από την κερκίδα (την οποία εκθείασε μετά το ματς σε δηλώσεις του ο πρωταγωνιστής Σουμπίνιο) και μια ΑΕΚ λίγο ζαλισμένη, ο ΟΦΗ κατάφερε να υποτάξει μια ομάδα της οποίας οι στόχοι είναι πρωταγωνιστικοί αποδεινύοντας ότι όλοι αυτοί οι οποίοι τον θεωρούσαν "λίγο" για την κατηγορία ήταν απλά κακεντρεχείς. Αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό σε λίγο καιρό αντί να μιλάμε για σωτηρία, θα μιλάμε για μια αναγέννηση της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του 90 και για οριοθέτηση άλλων στόχων. Όμως ακόμα είναι νωρίς, και είναι καλύτερα να μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Μόνο με τέτοιες εμφανίσεις όμως μπορεί ο ΟΦΗ να καταξιωθεί και πάλι στις συνειδήσεις των φιλάθλων του (αλλά και όλης της υπόλοιπης Ελλάδας) σαν μια από τις μεγάλες επαρχιακές ομάδες και να αφήσει οριστικά σαν μια κακή παρένθεση την διετία που πέρασε στα αλώνια της Football League. Οψόμεθα...

Ένα ακόμη αναμενόμενο ντέρμπυ!

Για πολλούς το χθεσινό ντέρμπυ μεταξύ Ολυμπιακού και Αεκ θα ήταν το πρώτο εκτός έδρας ντέρμπυ που θα μπορούσε να κερδίσει ο Ολυμπιακός με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο του (αφού μέχρι τώρα ο απολογισμός του μόνο θετικός δεν ήταν), λόγω των μέχρι τώρα εμφανίσεων των 2 ομάδων σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και της διαφοράς δυναμικότητας των 2 ομάδων εφέτος. Είπα για πολλούς, αλλά όχι και για μένα. Γιατί μπορεί το αποτέλεσμα το οποίο περίμενα μπορεί να μην ήρθε (νίκη της Αεκ) αλλά νομίζω ότι μόνο ο Ολυμπιακός πρέπει να έφυγε ευχαριστημένος από το ΟΑΚΑ εχθές με τον βαθμό της ισοπαλίας (όχι βέβαια και από την εμφάνιση της ομάδας) ενώ η Αεκ μόνο δυσαρεστημένη μπορεί να είναι από το αποτέλεσμα αλλά και από την ατυχία που της χτύπησε την πόρτα με τον τραυματισμό ενός παίκτη στον οποίων στήριζαν πολλά οι κιτρινόμαυροι (Γκούντγιονσεν) για 4-6 μήνες.
Σε ένα ντέρμπυ, όπου πάντα μετράει το πόσο βαριά "καρύδια" έχεις, το πόσο πολύ θέλεις το αποτέλεσμα και για βαθμολογικούς λόγους αλλά και (περισσότερο κάποιες φορές) για λόγους γοήτρου, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αναιμικός, χωρίς ψυχή και δύναμη και γενικά πολύ "λίγος" για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τέτοιου παιχνιδιού. Δικαιολογίες υπάρχουν και αν ψάξει κάποιος μπορεί να βρει ακόμα περισσότερες, αλλά όταν φτάσεις να χρησιμοποιείς τον Α. Παπαδόπουλο δεξί μπακ σε ένα ντέρμπυ με ένα από τους 3 μεγάλους σου αντιπάλους (όταν έχει να αγωνισθεί σε αυτή την θέση από τότε που είχε κάποιες συμμετοχές σε αυτή με τον Άρη), αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό ότι κάτι δεν λειτούργησε καλά εχθές στον Ολυμπιακό. Πέρα από αυτό όμως, όλοι εκείνοι οι τομείς στους οποίους υπερείχε ξεκάθαρα στα προηγούμενα ματς ο Ολυμπιακός, εχθές ήταν στο μείον: Και στην κατοχή της μπάλας, και στα κλεψίματα και στις τελικές προσπάθειες. Λένε ότι τα στατιστικά δεν είναι αυτά που παίζουν ποδόσφαιρο αλλά οι ποδοσφαιριστές. Καμιά φορά όμως η στατιστική λέει την όλη την αλήθεια. Ή σχεδόν όλη. Γιατί στο χθεσινό ματς χρειαζόταν μια μικρή διόρθωση στον δείκτη του σκορ.
Από την άλλη μεριά η Αεκ εχθές επιβεβαίωσε τις προσδοκίες μου και σε ένα ακόμα ντέρμπυ έδειξε γιατί πρέπει να θεωρείτε, όσα προβλήματα και αν έχει, μεγάλη ομάδα. Απέναντι στον μεγαλύτερό της αντίπαλο, στάθηκε πολύ καλά στον αγωνιστικό χώρο, δημιούργησε φάσεις και προυποθέσεις, έκλεψε μπάλες από την πίεση την οποία δημιούργησε στους αντιπάλους της και κράτησε περισσότερο από κάθε άλλη φορά την μπάλα στα πόδια της καταστρέφοντας έτσι και το ποδόσφαιρο "κυριαρχίας" που είχε ο Ολυμπιακός σε προηγούμενα παιχνίδια με κατοχή που έφτανε ή καμιά φορά και ξεπερνούσε το 60%. Η Αεκ πρέπει να αισθάνεται πολύ ευχαριστημένη με την εμφάνισή της και νομίζω ότι αν οι εμφανίσεις της ήταν ανάλογες και σε ματς με τους θεωρητικά ασθενέστερους, η ομάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, θα περιμένουμε να την δούμε σε κάποιο επόμενο ντέρμπυ ελπίζοντας πως θα αποδόσει όπως εχθές και θα νοσταλγούμε αυτές τις εμφανίσεις κάθε φορά που θα επανέρχεται στις πολύ μέτριες εμφανίσεις απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης στάθμης.

Θερμά συγχαρητήρια στον παγκόσμιο πρωταθλητή μας Βασίλη Τσολακίδη, ο οποίος κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο δίζυγο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο. Και εις ανώτερα Βασίλη!

Kaos football's aim is to create...chaos to defenders!

Ή για όσους δεν ξέρουν Αγγλικά η παραπάνω φράση σημαίνει: "Ο σκοπός του ποδοσφαίρου Κάος είναι να δημιουργήσει χάος στους αμυντικούς". Τι είναι όμως το Κaos; Όπως αναφέρεται στην κεντρική σελίδα (Kaos), το ποδόσφαιρο Kaos έχει σαν σκοπό το να κάνεις το απροσδόκητο, το απίστευτο, το ακατόρθωτο με την μπάλα με απώτερο σκοπό την ικανοποίηση και ευχαρίστηση των φιλάθλων/οπαδών ή απλά αυτών που παρακολουθούν τον perfomer. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα είδος freestyle ποδοσφαίρου το οποίο ξεκίνησε στην Αγγλία (αλλά έχει επεκταθεί πλέον σε όλο τον κόσμο) και έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την ψυχαγωγία των συμμετεχόντων αλλά και αυτών που το παρακολουθούν. Υπάρχει ήδη μια συγκροτημένη ομάδα η οποία συμμετέχει σε διάφορα event όπως π.χ. παρουσιάσεις νέων μεγάλων μεταγραφών σε μια ομάδα, σε φιέστες πρωταθλητών κλπ. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του Kaos στην διεύθυνση: http://www.kaosfootball.co.uk/

Μετά την πρόκριση τραγούδια και χοροί!

Αυτό θα πει Ελλάδα!! Γι' αυτό δεν πρόκειται ποτέ ο Έλληνας να πάθει κατάθλιψη, ασχέτως με το πόσο τον ζορίζουν οι καταστάσεις και τα γεγονότα και οι Ευρωπαίοι έταιροι. Μετά λοιπόν (ή μπορεί και πριν) την επίτευξη της πρόκρισης της Εθνικής μας ομάδας, 3 από τους ποδοσφαιριστές του εθνικού μας συγκροτήματος με πιο...καλλιτεχνική φλέβα, αποφάσισαν να γράψουν (Γιώργος Σαμαράς, Νίκος Λυμπερόπουλος), ενορχηστρώσουν (Κώστας Κατσουράνης) και εκτελέσουν (ειδικα την "εκτέλεση" την ανέλαβε ο Νίκος Λυμπερόπουλος) ένα καινούργιο κομμάτι, το οποίο κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντα θα κάνει θράυση στους κύκλους των ποδοσφαιριστών και το (καλώς εννοούμενο) δούλεμα θα πάει σύννεφο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αποτέλσμα είναι κάτι που προκαλεί μειδίαμα σε όποιον το ακούσει και ειδικά η εκτέλεση του Νίκου Λυμπερόπουλου είναι μια από τις χειρότερες ολόκληρης της καριέρας του! (Ευτυχώς σαν ποδοσφαιριστής είναι πολύ ανώτερος από ότι σαν τραγουδιστής). Τα λόγια είναι περιττά. Απολαύστε το τραγούδι στο:

Το hip hop τραγούδι των Ελλήνων διεθνών (HQ)

Θα ήταν ποδοσφαιρική αδικία!

Μια μεγάλη ποδοσφαιρική αδικία πήγε να συντελεστεί χθες στην Τυφλίδα, στον τελευταίο αγώνα της προκριματικής φάσης για το Euro 2012, για την Εθνική μας ομάδα. Η αδικία θα ήταν να αποκλειστούμε μετά από τόσο κόπο και προσπάθεια από ένα αποτέλεσμα που θα μας αδικούσε κατάφωρα, απέναντι σε μια ομάδα που όχι μόνο δεν είναι καλύτερή μας ποιοτικά, αλλά όπως φάνηκε τελικά, δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα ούτε καν για να κρατήσει την ισοπαλία.

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, η Εθνική παρόλο που όλοι είχαν μιλήσει εκ των προτέρων για τις δυσκολίες τις οποίες θα παρουσίαζε το ματς (υποθέτω ότι περισσότερο από όλους θα το έκανε ο ομοσπονδιακός μας προπονητής, Φερνάντο Σάντος), φάνηκε πολύ λίγη (έως και… άφαντη θα μπορούσαμε να πούμε) στο πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού. Λίγο το άγχος της πρόκρισης και περισσότερο το «φτηνό» γκολ το οποίο δεχτήκαμε, από το πουθενά, η ελληνική ομάδα έχασε την συγκέντρωσή της και σε καμία περίπτωση δεν έδειξε τα στοιχεία εκείνα που έχει και τα οποία την καθιστούσαν το απόλυτο φαβορί πριν την αναμέτρηση με τους Γεωργιανούς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν δημιουργήσαμε καμία ουσιαστική ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ούτε και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία κάποιας φάσης.

Με την έναρξη του δευτέρου μέρους κι ενώ όλοι περίμεναν μια διαφορετική Εθνική ομάδα (όπως συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο στο πρόσφατο ματς με την Κροατία), η ομάδα του Σάντος μπήκε το ίδιο μουδιασμένη στο γήπεδο όσο ήταν και πριν την ανάπαυλα του παιχνιδιού. Χρειάστηκαν 2 παρεμβάσεις από Παπασταθόπουλο – Σπυρόπουλο και μια αλλαγή του Σάντος (Φωτάκης αντί Τζιόλη) για να αρχίσει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, μια αχτίδα φωτός.

Το κερασάκι στην τούρτα όμως (το οποίο κατά την γνώμη μου έγειρε κατά πολύ την πλάστιγγα υπέρ της εθνικής μας ομάδας) το έβαλε ο ίδιος ο Κετσπάγια (για τον οποίο είχε γίνει πολύς λόγος τις προηγούμενες μέρες σχετικά με το αν θέλει την νίκη ή θα σφυρίζει…αδιάφορα ενθυμούμενος το πέρασμά του από την Ελλάδα) ολοκληρώνοντας και τις τρεις αλλαγές, τις οποίες είχε στην διάθεσή του από το 65′ (εκ των οποίων μόνο η μία ήταν αναγκαστική). Όπως είναι φυσικό, λόγω του ότι η μπάλα είναι πόρνη (σύμφωνα με τον Ίβιτσα Όσιμ), ο σκόρερ της Γεωργίας Ταρκαμάτζε τραυματίζεται και η Γεωργία μένει με 10 παίκτες στο γήπεδο σε μια χρονική στιγμή που η Ελλάδα είχε αρχίσει να ανεβάζει ρυθμούς.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα νομίζω ότι όποιος παρακολουθούσε το ματς, ήταν σίγουρος ότι τουλάχιστον η ισοφάριση θα ερχόταν κάποια στιγμή για την Εθνική (παρόλο που το άγχος του χρόνου πίεζε όλο και περισσότερο τους διεθνείς). Η λύτρωση δεν ήρθε με την πρώτη, αφού το μακρινό σουτ του Φωτάκη κατέληξε σε κόρνερ, αλλά με την δεύτερη, όταν το δεύτερο μακρινό σουτ του παίχτη του ΠΑΟΚ, μετά από χτύπημα σε ένα κεφάλι αμυντικού, κατέληξε στα δίχτυα της Γεωργίας. Η Ελλάδα ισοφάρισε, πέτυχε τον πρωταρχικό της στόχο και βρισκόταν με παίκτη παραπάνω μέσα στο γήπεδο για τα τελευταία 10 λεπτά του παιχνιδιού. Το μόνο το οποίο άλλαξε ήταν ο δείκτης του σκορ μετά το -ομολογουμένως δύσκολο αφού η μπάλα έσκασε στο έδαφος πριν την εκτέλεση- γκολ του (ανύπαρκτου μέχρι εκείνη την στιγμή) Χαριστέα, δείγμα της νοοτροπίας της ομάδας.

Συνοψίζοντας, νομίζω ότι με μια πολύ αγχωτική νίκη και μια πολύ μέτρια εμφάνιση απέναντι σε έναν κατώτερο αντίπαλο, η Ελλάδα κατόρθωσε να πετύχει τον στόχο που είχε θέσει από την κλήρωση ακόμα, την πρόκρισή της στην τελική φάση του Euro 2012.

Σε όλη αυτή την προκριματική φάση είχαμε αρκετές κακές αλλά και αρκετές καλές στιγμές. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαστε μια υπερδύναμη του ποδοσφαίρου, η οποία θα παίξει το καταπληκτικό επιθετικό ποδόσφαιρο που θα ενθουσιάσει φιλάθλους και δημοσιογράφους. Όμως δεν είμαστε και εκείνη η κακόμοιρη η ομαδούλα η οποία έφτανε συχνά πυκνά στην πηγή (πρόκριση) και δεν έπινε νερό (τελική φάση). Είμαστε μια ομάδα με ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και μια φιλοσοφία κυρίως αμυντική, που κοιτάει να εφαρμόσει ακριβώς αυτά που ξέρει μέσα στο γήπεδο και τίποτα παραπάνω.

Προσωπικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την επίτευξη του αρχικού στόχου που είχε θέσει η ομάδα και θέλω να ελπίζω σε ανάλογες επιτυχίες στο μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η ομάδα, έχει μέσα 3 πρωταθλητές Ευρώπης (όπως δήλωσε και ο Καραγκούνης) και το μέταλλο του πρωταθλητή δείχνει να περνάει σε όλη την ομάδα. Καλή ξεκούραση στα παιδιά! Την δικαιούται γιατί αυτό που πέτυχαν ήταν ένας μικρός άθλος…