Ντέρμπυ; Ναι αλλά ποιο ντέρμπυ;

Τέλειωσε λοιπόν και αυτό το ντέρμπυ "αιωνίων". Ένα παιχνίδι καλό σε γενικές γραμμές με καλύτερο τον Ολυμπιακό στο πρώτο ημίχρονο και καλύτερο και πιο ουσιαστικό τον Παναθηναϊκό στο δεύτερο ημίχρονο ο οποίος κατάφερε παρόλο που βρισκόταν πίσω στο σκορ, να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση (με κύριους εκφραστές τον "πολύ" Djibril Cisse και την αλλαγή του Νιόπλια Luis Garcia). Ένα παιχνίδι που συμπεριελάμβανε καλό ρυθμό , αρκετές εναλλαγές της μπάλας και εναλλαγή συναισθημάτων. Το αν κέρδισε ο καλύτερος ή πιο τυχερός, αυτό δεν με απασχολεί. Περισσότερο με απασχολεί το γεγονός ότι ενώ είδαμε ένα κατά γενική ομολογία "καλό" ντέρμπυ, εγώ δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος. Όχι από το αποτέλεσμα, ή από την διαιτησία (μια και δεν είμαι οπαδός καμίας από τις δύο ομάδες) αλλά από το θέαμα. Διότι υποτίθεται ότι παίζουν οι δύο καλύτερες, οι δύο ποιοτικότερες ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος και περιμένω να δω κάτι καλύτερο απ'ότι όταν βλέπω τον Πανσεραϊκό με την Ξάνθη (χωρίς να θέλω να προσβάλλω τις συγκεκριμένες ομάδες). Αν εξαιρέσεις την ενέργεια του Μιραλάς στο γκολ του Ολυμπιακού καθώς και την κούρσα του Χριστοδουλόπουλου στο γκολ του Παναθηναϊκού, δεν νομίζω να μου μείνει κάτι άλλο από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Έτυχε όμως και παρακολούθησα την ίδια μέρα, ένα άλλο ντέρμπυ (στα χαρτιά όμως έμεινε ο ορισμός του ντέρμπυ) το Μπαρτσελόνα - Σεβίλλη 5-0. Εντάξει θα συμφωνήσω με τους κακεντρεχείς ότι αυτές δεν είναι οι μεγαλύτερες ομάδες της Ισπανίας, ούτε και ότι μπορώ να συγκρίνω τα μεγέθη. Για το πρώτο θα συμφωνήσω, αφού όντως δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο παιχνίδι της Primera Division. Παρόλα αυτά δεν νομίζω να υπάρχει κανείς οπαδός είτε του Παναθηναϊκού είτε του Ολυμπιακού που θα την ήθελε σαν αντίπαλο σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Όσο για το δεύτερο μπορούμε να πούμε ότι όντως η Ισπανική αγορά είναι πολύ μεγαλύτερη και το όνομα της Μπαρτσελόνα δεν συγκρίνεται και με πολλά άλλα στον κόσμο. Όμως για ρίξτε μια ματιά στην εντεκάδα της. Από τους 11 βασικούς που αγωνίστηκαν εχθές, μόνο οι τρεις δεν προέρχονταν από την ακαδημία της (abidal, alves, villa)!!!!! Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα αυτή ναι μεν είναι οικονομικά εύρωστη (είναι μάλιστα και σε δικαστική διαμάχη με τον πρώην πρόεδρό της Joan Laporta) αλλά δεν τα ξοδεύει για να αγοράσει δεκάδες "έτοιμους" παίκτες κάθε καλοκαίρι παρά μόνο μερικές προσθήκες στο ρόστερ της το οποίο αποτελείται κατεξοχήν από παίκτες της ακαδημίας της. Και τι παίκτες!!!! Παίκτες οι οποίοι μαθαίνουν το τόπι από μικροί στις ακαδημίες της, και φτάνουν 17 χρονών και κάνουν τον κόσμο να αναρωτιέται γιατί ο προπονητής δεν τους χρησιμοποιεί βασικούς. Μια ομάδα που χτες παίζοντας με αντίπαλο μια από τις καλύτερες ομάδες της Ισπανίας, κατάφερε κάποια στιγμή να έχει κατοχή 77%-23%!!! Μια ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις να αγωνίζεται γιατί παίζει απλό ποδόσφαιρο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο είδος ποδοσφαίρου που υπάρχει. Βλέποντας λοιπόν αυτή την πανδαισία δεν μπορούσα παρά να αναρωτιέμαι για ποιο λόγο θα πρέπει να κάθομαι να βλέπω οποιοδήποτε ντέρμπυ του ελληνικού πρωταθλήματος όταν με μια απλή αλλαγή καναλιού μπορώ να απολαύσω ποδόσφαιρο...