Έτυχε να είμαι και εγώ ένας από τους τυχερούς που αποφάσισαν να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να δουν τις μέχρι τώρα καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος και ομολογώ ότι δεν περίμενα να δω ένα τόσο καλό παιχνίδι εχθές στο Καραϊσκάκη. Όχι γιατί οι δύο αντίπαλοι δεν είναι καλοί (κάθε άλλο οι δύο αντίπαλοι είναι τόσο καλοί ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά), αλλά κυρίως γιατί επρόκειτο για ένα Ελληνικό ντέρμπυ. Σ' αυτά τα ματς, 9 στις 10 θα δεις ένα νευρικό παιχνίδι, με πολλές δυνατές μονομαχίες, πολλά σφυρίγματα (και "σφαλτσοσφυρίγματα") από τον διαιτητή, γιόμες να διαδέχονται η μία την άλλη και δηλώσεις προπονητών και παικτών του στυλ "το αποτέλεσμα είναι αυτό που κρατάμε. Οι βαθμοί ήταν πολύ σημαντικοί και θα βελτιωθούμε στην συνέχεια". Κι όμως αυτή την φορά πετύχαμε αυτή την 1 στις 10 περιπτώσεις (για να μην πω την 1 στο εκατομμύριο): Ένα παιχνίδι ανοιχτό, αλλά με καλές άμυνες, με καλό ρυθμό αλλά και ισορροπία όταν χρειαζόταν, με αρκετά δυνατά αλλά τις περισσότερες φορές όχι αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, ποδόσφαιρο "στρωτό" και όχι γιόμες, ευκαιρίες εκατέρωθεν, 2 δοκάρια, 2 γκολ, πολύ καλές αποκρούσεις. Ένα ματς χάρμα οφθαλμών το οποίο κάθε υγιής φίλαθλος του ποδοσφαίρου χάρηκε από κάθε άποψη.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι του, αυτό που διέκρινα εγώ ήταν δυο πολύ καλές ομάδες εκ των οποίων η μία ίσως να αισθάνεται και λίγο αδικημένη από το σκορ. Στο πρώτο μέρος, ο Παναθηναϊκός είχε την ελαφριά υπεροχή σε φάσεις και δημιουργία εντυπώσεων, καθώς επίσης και στο σκορ με μια τρομέρη κούρσα του Κουίνσι από δεξιά και το πάρε - βάλε στον Ζεκά, ο οποίος σκόραρε με κοντινή προβολή. Το ματς ήταν σε οριακό σημείο όσον αφορά την επίτευξη του σκορ αφού το δοκάρι του Μέγερι σταμάτησε τον Παναθηναϊκό και δεν τον άφησε να πάει με ένα μεγάλο πλεονέκτημα στα αποδυτήρια. Εκεί, όπου κάτι μαγικό πρέπει να έγινε στο στρατόπεδο των ερυθρολεύκων κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου, αφού στο δεύτερο μπήκαν μέσα σεληνιασμένοι: Γρήγορο γκολ και ισοφάριση (με επίσης τρομερή κούρσα από τον Μιραλάς και πάσα πάρε βάλε στον Τζεμπούρ) και συντριπτική υπεροχή σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα τον πανικό στην άμυνα των πρασίνων, οι οποίοι χρειάστηκαν αρχικά την βοήθεια του δοκαριού, την σωτήρια προβολή του Μαρίνου στην μικρή περιοχή(!), καθώς επίσης και την τρομερή απόκρουση του πιτσιρικά διεθνή πλέον Καπίνο, ο οποίος αν και είχε αντίθετη φορά στο σώμα του, κατάφερε να αποκρούσει ένα εξ επαφής παρολίγο αυτογκόλ, για να αποτρέψουν το 2-1.
Σε ένα ματς διαφήμιση για το ποδόσφαιρο, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μπορεί να μην κέρδισαν και αμφότεροι να παρέμειναν αήττητοι στην κούρσα για τον τίτλο, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κέρδισε το ποδόσφαιρο από το χθεσινό παιχνίδι. Ας ελπίσουμε να δούμε ανάλογα ματς και στο μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου