Ένα καταπληκτικό Σαββατοκύριακο!

Ένα πραγματικά καταπληκτικό Σαββατοκύριακο ήταν αυτό που μας πέρασε για τις ομάδες της Κρήτης αφού ΟΦΗ και Εργοτέλης πήραν πολύτιμους βαθμούς απέναντι στον Ολυμπιακό και τον Αστέρα Τρίπολης αντίστοιχα, αλλά και ο Πλατανιάς στην πρεμιέρα της Football League κατόρθωσε να πάρει την νίκη μέσα στην Πάτρα απέναντι στην φιλόδοξη εφέτος Παναχαϊκή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο ΟΦΗ προερχόμενος από αλλεπάλληλα ντέρμπι με ΠΑΟΚ στην Τούμπα (1-1) και ΑΕΚ στο Γεντί Κουλέ (3-1), αλλά και καλή ψυχολογία λόγω των αποτελεσμάτων των οποίων είχε πάρει, αντιμετώπιζε τον πραγματικά φορμαρισμένο Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, μια έδρα στην οποία ο Ολυμπιακός είχε 16 συνεχόμενες νίκες! Απέναντι λοιπόν στο λογικό φαβορί, ο ΟΦΗ ξεκίνησε να επιβεβαιώνει τις Κασσάνδρες, οι οποίες μιλούσαν για μια εύκολη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στο... παράρτημα ΟΦΗ, χάνοντας από το 60' με 2-0 (χωρίς πάντως να είναι κακός απέναντι στους πρωταθλητές). Και πάνω που όλοι στο Καραϊσκάκη και στους καναπέδες πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός είχε τελειώσει το παιχνίδι, ήρθε ο Μάντζιος να εκμεταλλευθεί την ομολογουμένως κακή έξοδο του Κοστάντσο (ο οποίος δέχεται ακόμα δριμύτερη κριτική μετά το τελικό αποτέλεσμα από δημοσιογράφους και οπαδούς του Ολυμπιακού) και να σημειώσει το 2-1 στο 73' ανανεώνοντας τις ελπίδες του ΟΦΗ για να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα μέσα στο Καραϊσκάκη. Το αποτέλεσμα αυτό ήρθε, σαν προϊόν μιας ακόμα στημένης φάσης όταν μέσα στην αναμπουμπούλα που δημιουργήθηκε από ένα κόρνερ, ο Γεωργίου βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο και έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα διαμορφώνοντας το τελικό 2-2. Τα θετικά που βγαίνουν μετά και από αυτό το ματς για τον ΟΦΗ είναι πολλά, αφού σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν παράτησε το παιχνίδι και κατόρθωσε να πάρει ένα πραγματικά παλικαρίσιο βαθμό, αλλά και μετά την ισοφάριση δεν ταμπουρώθηκε στο τέρμα του Κάρολ για να κρατήσει το αποτέλεσμα αλλά στάθηκε στα ίσια απέναντι στους ερυθρόλευκους απειλώντας τους μάλιστα και με την ανατροπή του σκορ! Κλείνοντας αυτή την σειρά των 3 ντέρμπι και πριν τα 3 πολύ δύσκολα επόμενα (με πανιώνιο εκτός, με Άρη εντός και Παναθηναϊκό εκτός) ο ΟΦΗ με τις εμφανίσεις τις οποίες έχει πραγματοποιήσει, δεν μπορεί παρά να γεμίζει με χαρά τους φιλάθλους του και την διοίκησή του, θυμίζοντας μια ομάδα από τα παλιά, έναν ΟΦΗ που μας έλειψε, που πρωταγωνιστούσε και που όλοι μιλούσαν με σεβασμό γι' αυτόν. Όμως είναι ακόμα νωρίς να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο. Ο ΟΦΗ πρέπει να συνεχίσει τις εμφανίσεις που έχει κάνει μέχρι τώρα, και με τον κίνδυνο να γίνω γραφικός θα πω ότι πρέπει να κρατήσουν όλοι στο ποδοσφαιρικό τμήμα χαμηλούς τόνους, από την διοίκηση μέχρι τους ποδοσφαιριστές, να δουλέψουν ακόμη περισσότερο για να καταφέρουν να φτάσουν την ομάδα εκεί που πραγματικά της αξίζει.

Όσον αφορά την έταιρη ομάδα της Κρήτης στην Superleague, τον Εργοτέλη, σήμερα μπορούμε να πούμε ότι εξόρκισε ένα κακό του δαίμονα, κερδίζοντας μια ομάδα η οποία παραδοσιακά τον δυσκόλευε (και του έκλεβε και βαθμούς) χωρίς να είναι καλύτερος από τον Εργοτέλη. Σήμερα η ομάδα φάνηκε σοβαρή, (αν και ο Αστέρας θεωρώ ότι είναι αρκετά αποδυναμωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια λόγω και της αβεβαιότητας της οποίας είχαν οι ιθύνοντές του το καλοκαίρι για την κατηγορία στην οποία θα αγωνιστεί η ομάδα) και με πολλά νέα πρόσωπα στην σύνθεσή της, (Καβουσάκης, Σαρρής, Κατσικοκέρης, Γιαλούσης) σε σχέση με τα προηγούμενα ματς, κατάφερε να προηγηθεί από νωρίς και με μια μεστή εμφάνιση πήρε αυτό που ζητούσε. Πολύ σημαντικό για μένα προσωπικά το γεγονός ότι ο Εργοτέλης έδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν συγχωρεί την απειθαρχία από οποιονδήποτε και αν προέρχεται αυτή (Χίμπλιγκερ, Φραγκουλάκης, Πίρσον δεν αγωνίστηκαν ούτε λεπτό, οι δύο πρώτοι δεν ήταν μάλιστα ούτε στην 18χτάδα που επέλεξε ο Καραγεωργίου), καθώς επίσης και το γεγονός ότι ο Εργοτέλης δεν στηρίζεται σε πρόσωπα αλλά στην ομάδα. Έτσι παρόλο που αγωνίστηκε με αρκετά νέα πρόσωπα στην εντεκάδα, δεν "έχασε" σε συνοχή και αγωνιστικό πλάνο, αντιθέτως κέρδισε τους φιλάθλους και τους δημοσιογράφους με τον τρόπο που χειρίστηκε ένα κρούσμα απειθαρχίας.

Τέλος όσον αφορά τον Πλατανιά, ο οποίος έπαιζε μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα και

απέναντι σε μια ομάδα με πολλές φιλοδοξίες η οποία τον κέρδισε στο τελευταίο του παιχνίδι πέρυσι στην Football League 2 στην φιέστα για την άνοδο στην Football League, μπορούμε να πούμε ότι έδειξε από νωρίς τα "δόντια" του, κερδίζοντας με 1-0 με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Μιρτσέτα. Μακάρι η ομάδα των Χανίων να καταφέρει σε αυτό το δύσκολο, από κάθε πλευρά πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχει, να καταφέρει να δείξει τις ποδοσφαιρικές της αρετές (οι οποίες είχαν φανεί ακόμη από πέρυσι ότι είναι πολλές) και να κάνει μια αξιόλογη πορεία.

Κλείνοντας θέλω να κάνω ένα σχόλιο με αφορμή την κουβέντα του διάσημου πλέον συμπατριώτη μου Βλάσση Τσάκα, ότι το Καλοκαίρι η νέα διοίκηση θα προσπαθήσει να κάνει τον Παναθηναϊκό Μπαρτσελόνα, ότι θα προσπαθήσει να φέρει τον Ροναλντίνιο καθώς επίσης και ότι θα κάνει μεταγραφές έτσι ώστε η ομάδα να βάζει 4 γκολάκια που ακόμα και να της ακυρώνουν 2 οι Καλόπουλοι να της μένουν αβάντζο 2. Νομίζω ότι μετά από αυτές τις δηλώσεις οποιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος δεν θα χρειαζόταν καν να σχολιάσει αλλά θα το κάνω μόνο και μόνο επειδή αυτά τα λόγια λέγονται για να προκαλέσουν σχολιασμό. Αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να κάνει πράξη ο πρίγκιπας όλα τα παραπάνω λεγόμενα του Τσάκα, υπάρχει ποτέ περίπτωση στην Ελλάδα των κακοπροαίρετων και των λαμογιών να δεχθεί κανείς ότι αυτές είναι οι αληθινές προθέσεις του πρίγκηπα; Δεν είναι καλύτερα αγαπητέ κ. Τσάκα, να αφήσεις τα πράγματα να κυλήσουν και να κάνεις ότι είναι να κάνεις χωρίς μεγαλοστομίες και πολλές φανφάρες; Εσύ που είσαι άνθρωπος του επιχειρηματικού κόσμου, έμαθες να μιλάς με μεγάλα λόγια για μια επένδυση πριν ακόμα κλείσεις οριστικά μια δουλειά; Μια παροιμία λέει "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι". Θέλεις λοιπόν ο κόσμος να σε αντιμετωπίζει (και εσένα και τον πρίγκηπα) με αυτόν τον τρόπο; Αν ναι συνέχισε έτσι. Αν όχι προσπάθησε να αφήσεις τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τα "βουλευτικά" "θα" γιατί αλλιώς κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς με επίθετα που δεν θέλεις...

Αυτόν τον τίτλο ποια θα τον πάρει;

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου

Η φετινή Primera Division έχει μαζέψει αρκετό κόσμο γύρω από την κορυφή της, καθέναν με σοβαρές αξιώσεις στην κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος.

Σίγουρα είναι πολύ νωρίς να δοθούν ασφαλή σε αυτό το στοίχημα προγνωστικά Λεβάντε, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Σεβίλλη οδηγούν δυναμικά και από πολύ κοντά την κούρσα της ισπανικής λίγκας, με τις θέσεις να κρίνονται από αγώνα σε αγώνα.

Μία πιο στενή ματιά μπορεί να πείσει για του λόγου το αληθές…

Για την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα δεν υπάρχουν και πολλά που μπορεί να πει κάποιος και να μην τα ξέρεις. Με έναν από τους καλύτερους παίκτες στο ρόστερ της, τον Λιονέλ Μέσι, την ανεβασμένη ψυχολογία μίας πρωταθλήτριας Ευρώπης αλλά και Ισπανίας και τον ενισχυμένο πάγκο της, δημιουργεί σίγουρα έντονη ανησυχία στους αντιπάλους εντός και εκτός συνόρων.

Αν κάτι λείπει από ρόστερ τους, είναι ίσως ένας κεντρικός αμυντικός, αφού αυτή είναι η μοναδική αχίλλειος φτέρνα των Καταλανών. Με τον «Μίδα» Γκουαρντιόλα όμως για προπονητή, που ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός, φαντάζουν σίγουρα το μεγάλο φαβορί.

Η μεγάλη αντίπαλος, Ρεάλ Μαδρίτης, πέρσι τερμάτισε μόλις τέσσερις βαθμούς πίσω από την κορυφή και να μη λησμονείται η κατάκτηση του Copa de Rey. Στις καλές τους μέρες δείχνουν ικανοί να κερδίσουν την Μπαρτσελόνα, μόνο που αυτές είναι σπάνιες απέναντι στους «μπλαουγκράνα». Στον πάγκο τους ωστόσο ίσως έχουν μαζέψει τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη.

Το μόνο κακό είναι ότι πιο σπάνια ασχολείται κανείς με τα δικά τους κατορθώματα και συχνότερα με αυτά του Ζοσέ Μουρίνιο, τον αγαπημένο των ισπανικών Μέσων που έχουν πάντα λίγο χώρο να φιλοξενήσουν την ακράδαντη επιθυμία του για δημοσιότητα. Οι παίκτες του βέβαια κοιτούν τη δουλειά τους, η οποία ακόμη δεν έχει φανεί πλήρως, καθώς η σεζόν δεν έχει παίξει ακόμη τα δυο el classico. Σίγουρα, αυτά θα κρίνουν πολλά για τον τίτλο.

Και εντάξει, από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ όλα τα περιμένεις. Την έκπληξη ήρθε να κάνει η Λεβάντε που όχι μόνο πάει καλά αλλά βρίσκεται και στην κορυφή του πρωταθλήματος. Ούτε στα πιο αισιόδοξα προγνωστικά. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο και καμία λογική δεν μπορεί να το εξηγήσει. Ένα συμπαγές σύνολο με πολύ καλή εκτέλεση των αντεπιθέσεων και φοβερή πειθαρχία στην άμυνα ήρθε για να κλέψει τις εντυπώσεις και να προβληματίσει τους μεγαλύτερους, αφού δε φαίνονται πρόθυμοι να εγκαταλείψουν το όνειρο τους.

Η Σεβίλλη απέδειξε ότι φέτος έχει πολύ γερές βάσεις για να μείνει όρθια στη μάχη του τίτλου, κρίνοντας από την ισοπαλία μέσα στο «Καμπ Νου». Η άμυνα τους προβληματίζει ανά διαστήματα αλλά παραμένει η δεύτερη καλύτερη της Primera Division. Αν βελτιώσουν και την επιθετική τους αποδοτικότητα, τότε τα πράγματα θα σοβαρέψουν ακόμη περισσότερο.

ΟΧΙ: Μια κουβέντα, χίλιοι αγώνες

Ας με συγχωρήσουν οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι για το διαφορετικού περιεχομένου σημερινό άρθρο, αλλά νομίζω ότι η σημερινή μέρα και αυτά τα οποία συμβολίζει, σε συνδυασμό με την οικονομική συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, επιβάλλουν να μιλήσουμε λίγο για όλα αυτά τα θέματα τα οποία ταλαιπωρούν όλους μας, άλλους λίγο λιγότερο και άλλους πολύ περισσότερο.
Σήμερα λοιπόν, είναι μια εθνική επέτειος στην οποία γιορτάζουμε το μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ το οποίο είχε αναφωνήσει ο Ιωάννης Μεταξάς στην πρόσκληση των Ιταλών κατακτητών να παραδοθούμε άνευ όρων και μάχης στην δύναμη του Άξονα. Μαζί με αυτό το ΟΧΙ γιορτάζουμε την ανεξαρτησία μας, την οποία κατακτήσαμε και στην οποία βοηθήσαμε και εμείς οι ίδιοι καθυστερώντας τους Γερμανο-Ιταλούς και αναγκάζοντάς τους ουσιαστική σε ήττα στην Ρωσία αφού συνάντησαν βαρύ ψύχος. Γιορτάζουμε με υπερηφάνια για τους αγώνες των Ελλήνων παππούδων μας, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους στο βωμό της Ελευθερίας και για να μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Είναι η μέρα που όλοι εμείς οι Ελληνάρες, οι Ολυμπιακοί, οι Παναθηναϊκοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι νέοι και οι γέροι (γενικά όποιος άλλος διαχωρισμός μπορεί να υπάρχει μεταξύ μας), είμαστε όλοι Έλληνες και βγαίνουμε στον δρόμο και το φωνάζουμε στις παρελάσεις και στις καφετέριες.
Πρέπει όμως μια μέρα σαν την σημερινή να αναλογιστούμε όλοι μας, σε τι κατάσταση καταφέραμε να φέρουμε αυτή την χώρα. Όχι μόνο οι πολιτικοί ή οι δημόσιοι υπάλληλοι, ή οι μεγαλογιατροί και μεγαλοδικηγόροι, οι επιχειρηματίες και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος, μπορεί να πιστεύουμε ότι φταίει που φτάσαμε στην τωρινή κατάσταση. Η αλήθεια είναι μία: Ότι για αυτή την κατάντια (αυτή είναι ίσως η πιο light λέξη που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω) φταίμε όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά. Από αυτόν ο οποίος δεν κόβει απόδειξη για να αποδώσει φόρο στο κράτος και αυτόν που δεν την ζητάει για να αγοράσει ένα προϊόν σε φθηνότερη τιμή, μέχρι αυτόν ο οποίος φοροδιαφεύγει εκατομμύρια ευρώ και αυτόν ο οποίος παίρνει επιχορηγήσεις και επιδόματα τα οποία δεν δικαιούται.
Το θέμα είναι όμως ένα πλέον: Τι κάνουμε από εδώ και πέρα; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μια συνταγή την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε για να βγούμε από το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι απαιτούνται πολλές θυσίες από ΟΛΟΥΣ. Και όταν λέω από όλους εννοώ από όλους και όχι μόνο από τους μικρομεσαίους και τους φτωχούς. Θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να πληρώσουν όλοι αυτό το οποίο τους αναλογεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δεχτούμε να γυρίσουμε πίσω 50 ή 100 χρόνια σε εργασιακά δικαιώματα , σε ασφαλιστικά δικαιώματα, σε ζητήματα περίθαλψης που με τόσο κόπο κατοχυρώθηκαν. Θα πρέπει όλοι μας να πούμε χίλια ΟΧΙ μέσα από χίλιους αγώνες για να σταματήσουμε την κατρακύλα. Γιατί "λεφτά υπάρχουν" αλλά δεν νομίζω ότι αυτοί που τα έχουν είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν την κατάσταση. Σήμερα και κάθε μέρα από σήμερα είναι η ευκαιρία για τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά να προσπαθήσει να αλλάξει νοοτροπία και μυαλό, έτσι ώστε να βοηθήσει την χώρα του με όποιο τρόπο μπορεί για να βγει από το αδιέξοδο, είτε αυτό είναι πληρώνοντας, είτε είναι εισπράτοντας, είτε επιτηρώντας, είτε αφήνοντας την "καρέκλα" και την βόλεψή του. Κάποιοι πριν από καμιά 70ρια χρόνια έδωσαν την ζωή τους και το αίμα τους για την πατρίδα τους. Ας σκεφτούμε λοιπόν λίγο καλύτερα, αναλογιζόμενος αυτούς τους ανθρώπους, ποια θυσία είναι αυτή την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς για το καλό αυτού του τόπου...

Βάζελοι, Γαύροι, Χανούμια: Πώς βγήκαν τα συγκεκριμένα ψευδώνυμα

Ποιος από μας δεν έχει ποτέ χρησιμοποιήσει τα "χαριτωμένα" αυτά ψευδώνυμα όταν αναφέρεται στους οπαδούς άλλων ομάδων για να τους πειράξει/τσατίσει; Νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας στην ποδοσφαιρική πιάτσα που να μην γνωρίζει τουλάχιστον τα περισσότερα και που να μην έχει χρησιμοποιήσει κάποιο από αυτά σε κάποια συζήτητηση. Τα πιο γνωστά είναι τα εξής:

Παναθηναϊκός - Βάζελοι

Ολυμπιακός - Γαύροι

Άρης - Σκουλήκια

ΟΦΗ - Φίδια

Ηρακλής - Γριές

ΑΕΚ - Χανούμια

ΠΑΟΚ - Γύφτοι/Κοτόπουλο

Εργοτέλης - Ιεχωβάδες

ΠΑΣ Γιάννινα - Παγουράδες

Καστοριά - Γουναράδες

Η προέλευση των παραπάνω ψευδωνύμων δεν είναι σε όλους γνωστοί αλλά σίγουρα υπάρχει μια ιστορία πίσω από το καθένα την οποία ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει. Ας δούμε για ποιο λόγο ονομάστηκαν έτσι οι οπαδοί των παραπάνω ομάδων.

Βάζελος

Υπάρχουν δυο εκδοχές για το συγκεκριμένο ψευδώνυμο.
Η πρώτη δημιουργήθηκε το 1965 όπου σε έναν αγώνα μεταξύ του Παναθηναικού με τον Ολυμπιακό, οι οπαδοί του δεύτερου άλειψαν με βαζελίνη τον πάγκο του πρώτου πριν αρχίσει ο αγώνας τους.
Η δεύτερη άποψη λέει ότι οι οπαδοί του Παναθηναικού, λόγω του ότι προέρχονταν από πιο εύπορες οικογένειες, έβαζαν στα μαλλιά τους κάτι σαν ζελέ, το οποίο για τα τότε χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού καθώς προέρχονταν από τις πιο λαικές τάξεις και το αποκαλούσαν περιπαιχτικά ''βαζελίνη''.

Γαύρος
Όπως και με το ''Βάζελο'' το ψευδώνυμο αυτό επικράτησε το 1965 όταν οι οπαδοί του Παναθηναικού υποδέχτηκαν στο γήπεδο τους παίκτες και οπαδούς του Ολύμπιακού με κασέλες όπου μέσα βρίσκονταν γαύροι τους οποίους είχαν βουτήξει προηγουμένως το λιμάνι του Πειραιά.
Από τότε λοιπόν έχει βγει το Γαύρος.

Σκουλήκια

Το συγκεκριμένο όνομα έχει 2 πιθανές προελεύσεις: Η πρώτη λέει ότι βγήκε στο τέλος της δεκαετίας του 60 και συγκεκριμένα το 1967 όταν ο ΑΡΗΣ κέρδισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα 2-3 και δημοσιογράφος των Αθλητικών Νέων έγραψε "σαν σκουλήκι έφαγε ο ΑΡΗΣ το πτώμα του ΠΑΟΚ". Η δεύτερη λέει ότι βγήκε λόγω του γεγονότος ότι παράγοντες και φίλαθλοι της ομάδας τσακωνόταν μεταξύ τους "ροκανίζοντας" με αυτό τον τρόπο την ομάδα.

Φίδια

Λόγω της ύπαρξης του club των οπαδών του οι οποίοι ονομάζονται Snakes.

Γριές

Λόγω του γεγονότος ότι ο Ηρακλής είναι από τα πιο παλιά σωματεία στην Ελλάδα.

Χανούμια

Λόγω της "καταγωγής" της ΑΕΚ η οποία προέρχεται από την Κωνσταντινούπολη.

Γύφτοι/Κοτόπουλο

Το "Γύφτοι" δημιουργήθηκε επειδή στην περιοχή γύρω από το γήπεδο στην γνωστή αλάνα της Τούμπας επί πολλά χρόνια είχαν τα σταντήρια τους γύφτοι και έμεναν εκεί σχεδόν μόνιμα.Το κοτόπουλο δημιουργήθηκε για να σατιρίσει το σύμβολο του σήματος της ομάδας (τον δικέφαλο αετό).

Ιεχωβάδες

Δημιουργήθηκε γιατι την δεκαετια του 80 το αρχικό γήπεδο της ομάδας του Εργοτέλη (Μαρτινεγκο) ήταν ο τόπος συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Κρήτη.

Παγουράδες

Η προέλευση του ονόματος των οπαδών της ομάδας των Ιωαννίνων προέρχεται από το προσωνύμιο το οποίο έχουν γενικά οι Γιαννιώτες και όχι μόνο οι οπαδοί του ΠΑΣ. Το προσωνύμιο το έδωσαν οι επισκέπτες της πόλης επειδή οι Γιαννιώτες είχαν στη ζώνη τους δεμένο το παγούρι τους ή επειδή κατέβαιναν στη λίμνη Παμβώτιδα για να πάρουν νερό με τα παγούρια τους.

Γουναράδες

Οι οπαδοί της Καστοριάς πήραν και αυτοί το όνομά τους λόγω του κύριου επαγγέλματος της περιοχής το οποίο δεν είναι άλλο από το εμπόριο της γούνας.

Ενδιαφέρουσες οι προελεύσεις των ψευδωνύμων αν και πλέον χρησιμοποιούνται με αρνητική έννοια στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, αν και πλέον δεν είναι γνωστές αυτές οι ιστορίες, καλό θα ήταν να ξέρουμε τους λόγους που δημιουργήθηκαν.

Παιδική χαρά ο ένας, τρομερός ο άλλος!

Ξέρω ότι δεν είναι καλό να επιρρίπτεις ευθύνες και να κάνεις κριτική σε μια ομάδα αμέσως μετά από ένα πολύ κακό αποτέλεσμα και μια τραγική εμφάνιση, ειδικά όταν ο αντίπαλος βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ανήκει στους μεγάλους της κατηγορίας και αγωνίζεσαι στο γήπεδό του. Όμως είναι πραγματικά τουλάχιστον αποκαρδιωτική (για να το πω κομψά) η εμφάνιση του Εργοτέλη στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Ο Εργοτέλης έφαγε 4 γκολ από μια ομάδα που ουσιαστικά αγωνίστηκε χωρίς καθαρόαιμο επιθετικό! Και αν δεν διέκοπτε το ματς για κανένα 10λεπτο ο Μήτσιος και δεν επενέβαιναν και ... τα δοκάρια, το σκορ θα μπορούσε να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη! Μπορεί ο Παναθηναϊκός να βρέθηκε σε εξαιρετική μέρα με τους Λέτο - Κουίνσι να κάνουν ότι θέλουν μέσα στο γήπεδο αλλά μου δόθηκε η εντύπωση πως η ομάδα ήταν σαν να μην κατέβηκε να αγωνιστεί καθόλου στο γήπεδο. Το χειρότερο όμως το οποίο προέκυψε από αυτό το ματς είναι ότι για πρώτη φορά μετά την φυγή του Θεοδωρίδη, υπήρξαν κρούσματα απειθαρχίας στην ομάδα και μάλιστα όχι ένα αλλά τρία. Συγκεκριμένα από τον Φραγκουλάκη, ο οποίος κλώτσησε τον πάγκο την στιγμή της αλλαγής του σε ένδειξη διαμαρτυρίας (;) και από τους Χίμπλιγκερ - Πίρσον στην φάση του πέναλτυ του Παναθηναϊκού οι οποίοι λογομάχησαν μεταξύ τους. Φυσικά και οι τρεις τιμωρήθηκαν από την διοίκηση για την συμπεριφορά τους αφού ο Παπουτσάκης είναι καλός και δίνει πριμ όταν η ομάδα πάει καλά αλλά είναι και εξίσου αυστηρός (και καλά κάνει κατά την γνώμη μου) όταν διαπιστώσει οποιοδήποτε κρούσμα απειθαρχίας σε μια ομάδα που δουλεύει ρολόι σε θέματα ήθους και συμπεριφοράς. Το αποκορύφωμα για μένα ήταν όταν διάβασα την δήλωση του Κυριακίδη, στην οποία μεταξύ άλλων δήλωσε ότι πρέπει "εμείς οι ποδοσφαιριστές να προσέξουμε την εξωγηπεδική μας ζωή". Αν ο Κυριακίδης γνωρίζει κάτι για το συγκεκριμένο θέμα, νομίζω ότι θα πρέπει η διοίκηση να σφίξει λίγο τα χαλινάρια διότι δεν νοείται επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που να μην προσέχει την ζωή του έξω από τις 4 γραμμές του γηπέδου. Μήπως εκεί οφείλεται η φετινή "καθίζηση" της ομάδας; Μήπως γι ' αυτό τα αποτελέσματα δεν έρχονται; Ή μήπως τελικά φταίει η οριοθέτηση ενός στόχου (έξοδος στο Europa League) τον οποίο η ομάδα δεν είναι έτοιμη να φέρει εις πέρας; Όποιος και αν είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα παίζει έτσι, πρέπει η διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο σε συννενόηση με τους ποδοσφαιριστές να τον βρουν για να βελτιώσουν την εικόνα τους αν δεν θέλουν να μπλεχτούν από νωρίς σε περιπέτειες και αντί να κυνηγάνε Ευρώπη να κυνηγάνε το τρένο της σωτηρίας.
Τα εντελώς αντίθετα πράγματα ισχύουν για την άλλη Κρητική ομάδα της Superleague, τον ΟΦΗ. Μια ομάδα η οποία αντιμετώπισε τόσα προβλήματα το καλοκαίρι που μας πέρασε, που δεν ήξερε σε ποια κατηγορία θα αγωνίζεται την φετινή αγωνιστική περίοδο, που αγωνίστηκε στα περίφημα μπαράζ με ντάλα τον ήλιο, δείχνει από νωρίς τα διαπιστευτήριά της στην μεγάλη κατηγορία. Με ένα απολαυστικό (αυτή είναι η μοναδική λέξη που μου έρχεται στο μυαλό) Σουμπίνιο, ένα άκρως αποτελεσματικό Μάντζιο και μια πάρα πολύ καλή συνολική εμφάνιση διέλυσε την ανήμπορη να αντιδράσει ΑΕΚ μέσα στο Γεντί Κουλέ με 3-1. Σε ένα πολύ καλό ματς, με εκατέρωθεν χαμένες ευκαιρίες, παλμό από την κερκίδα (την οποία εκθείασε μετά το ματς σε δηλώσεις του ο πρωταγωνιστής Σουμπίνιο) και μια ΑΕΚ λίγο ζαλισμένη, ο ΟΦΗ κατάφερε να υποτάξει μια ομάδα της οποίας οι στόχοι είναι πρωταγωνιστικοί αποδεινύοντας ότι όλοι αυτοί οι οποίοι τον θεωρούσαν "λίγο" για την κατηγορία ήταν απλά κακεντρεχείς. Αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό σε λίγο καιρό αντί να μιλάμε για σωτηρία, θα μιλάμε για μια αναγέννηση της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του 90 και για οριοθέτηση άλλων στόχων. Όμως ακόμα είναι νωρίς, και είναι καλύτερα να μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Μόνο με τέτοιες εμφανίσεις όμως μπορεί ο ΟΦΗ να καταξιωθεί και πάλι στις συνειδήσεις των φιλάθλων του (αλλά και όλης της υπόλοιπης Ελλάδας) σαν μια από τις μεγάλες επαρχιακές ομάδες και να αφήσει οριστικά σαν μια κακή παρένθεση την διετία που πέρασε στα αλώνια της Football League. Οψόμεθα...

Ένα ακόμη αναμενόμενο ντέρμπυ!

Για πολλούς το χθεσινό ντέρμπυ μεταξύ Ολυμπιακού και Αεκ θα ήταν το πρώτο εκτός έδρας ντέρμπυ που θα μπορούσε να κερδίσει ο Ολυμπιακός με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο του (αφού μέχρι τώρα ο απολογισμός του μόνο θετικός δεν ήταν), λόγω των μέχρι τώρα εμφανίσεων των 2 ομάδων σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και της διαφοράς δυναμικότητας των 2 ομάδων εφέτος. Είπα για πολλούς, αλλά όχι και για μένα. Γιατί μπορεί το αποτέλεσμα το οποίο περίμενα μπορεί να μην ήρθε (νίκη της Αεκ) αλλά νομίζω ότι μόνο ο Ολυμπιακός πρέπει να έφυγε ευχαριστημένος από το ΟΑΚΑ εχθές με τον βαθμό της ισοπαλίας (όχι βέβαια και από την εμφάνιση της ομάδας) ενώ η Αεκ μόνο δυσαρεστημένη μπορεί να είναι από το αποτέλεσμα αλλά και από την ατυχία που της χτύπησε την πόρτα με τον τραυματισμό ενός παίκτη στον οποίων στήριζαν πολλά οι κιτρινόμαυροι (Γκούντγιονσεν) για 4-6 μήνες.
Σε ένα ντέρμπυ, όπου πάντα μετράει το πόσο βαριά "καρύδια" έχεις, το πόσο πολύ θέλεις το αποτέλεσμα και για βαθμολογικούς λόγους αλλά και (περισσότερο κάποιες φορές) για λόγους γοήτρου, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε αναιμικός, χωρίς ψυχή και δύναμη και γενικά πολύ "λίγος" για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τέτοιου παιχνιδιού. Δικαιολογίες υπάρχουν και αν ψάξει κάποιος μπορεί να βρει ακόμα περισσότερες, αλλά όταν φτάσεις να χρησιμοποιείς τον Α. Παπαδόπουλο δεξί μπακ σε ένα ντέρμπυ με ένα από τους 3 μεγάλους σου αντιπάλους (όταν έχει να αγωνισθεί σε αυτή την θέση από τότε που είχε κάποιες συμμετοχές σε αυτή με τον Άρη), αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό ότι κάτι δεν λειτούργησε καλά εχθές στον Ολυμπιακό. Πέρα από αυτό όμως, όλοι εκείνοι οι τομείς στους οποίους υπερείχε ξεκάθαρα στα προηγούμενα ματς ο Ολυμπιακός, εχθές ήταν στο μείον: Και στην κατοχή της μπάλας, και στα κλεψίματα και στις τελικές προσπάθειες. Λένε ότι τα στατιστικά δεν είναι αυτά που παίζουν ποδόσφαιρο αλλά οι ποδοσφαιριστές. Καμιά φορά όμως η στατιστική λέει την όλη την αλήθεια. Ή σχεδόν όλη. Γιατί στο χθεσινό ματς χρειαζόταν μια μικρή διόρθωση στον δείκτη του σκορ.
Από την άλλη μεριά η Αεκ εχθές επιβεβαίωσε τις προσδοκίες μου και σε ένα ακόμα ντέρμπυ έδειξε γιατί πρέπει να θεωρείτε, όσα προβλήματα και αν έχει, μεγάλη ομάδα. Απέναντι στον μεγαλύτερό της αντίπαλο, στάθηκε πολύ καλά στον αγωνιστικό χώρο, δημιούργησε φάσεις και προυποθέσεις, έκλεψε μπάλες από την πίεση την οποία δημιούργησε στους αντιπάλους της και κράτησε περισσότερο από κάθε άλλη φορά την μπάλα στα πόδια της καταστρέφοντας έτσι και το ποδόσφαιρο "κυριαρχίας" που είχε ο Ολυμπιακός σε προηγούμενα παιχνίδια με κατοχή που έφτανε ή καμιά φορά και ξεπερνούσε το 60%. Η Αεκ πρέπει να αισθάνεται πολύ ευχαριστημένη με την εμφάνισή της και νομίζω ότι αν οι εμφανίσεις της ήταν ανάλογες και σε ματς με τους θεωρητικά ασθενέστερους, η ομάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, θα περιμένουμε να την δούμε σε κάποιο επόμενο ντέρμπυ ελπίζοντας πως θα αποδόσει όπως εχθές και θα νοσταλγούμε αυτές τις εμφανίσεις κάθε φορά που θα επανέρχεται στις πολύ μέτριες εμφανίσεις απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης στάθμης.

Θερμά συγχαρητήρια στον παγκόσμιο πρωταθλητή μας Βασίλη Τσολακίδη, ο οποίος κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο δίζυγο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο. Και εις ανώτερα Βασίλη!

Kaos football's aim is to create...chaos to defenders!

Ή για όσους δεν ξέρουν Αγγλικά η παραπάνω φράση σημαίνει: "Ο σκοπός του ποδοσφαίρου Κάος είναι να δημιουργήσει χάος στους αμυντικούς". Τι είναι όμως το Κaos; Όπως αναφέρεται στην κεντρική σελίδα (Kaos), το ποδόσφαιρο Kaos έχει σαν σκοπό το να κάνεις το απροσδόκητο, το απίστευτο, το ακατόρθωτο με την μπάλα με απώτερο σκοπό την ικανοποίηση και ευχαρίστηση των φιλάθλων/οπαδών ή απλά αυτών που παρακολουθούν τον perfomer. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα είδος freestyle ποδοσφαίρου το οποίο ξεκίνησε στην Αγγλία (αλλά έχει επεκταθεί πλέον σε όλο τον κόσμο) και έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την ψυχαγωγία των συμμετεχόντων αλλά και αυτών που το παρακολουθούν. Υπάρχει ήδη μια συγκροτημένη ομάδα η οποία συμμετέχει σε διάφορα event όπως π.χ. παρουσιάσεις νέων μεγάλων μεταγραφών σε μια ομάδα, σε φιέστες πρωταθλητών κλπ. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του Kaos στην διεύθυνση: http://www.kaosfootball.co.uk/

Μετά την πρόκριση τραγούδια και χοροί!

Αυτό θα πει Ελλάδα!! Γι' αυτό δεν πρόκειται ποτέ ο Έλληνας να πάθει κατάθλιψη, ασχέτως με το πόσο τον ζορίζουν οι καταστάσεις και τα γεγονότα και οι Ευρωπαίοι έταιροι. Μετά λοιπόν (ή μπορεί και πριν) την επίτευξη της πρόκρισης της Εθνικής μας ομάδας, 3 από τους ποδοσφαιριστές του εθνικού μας συγκροτήματος με πιο...καλλιτεχνική φλέβα, αποφάσισαν να γράψουν (Γιώργος Σαμαράς, Νίκος Λυμπερόπουλος), ενορχηστρώσουν (Κώστας Κατσουράνης) και εκτελέσουν (ειδικα την "εκτέλεση" την ανέλαβε ο Νίκος Λυμπερόπουλος) ένα καινούργιο κομμάτι, το οποίο κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντα θα κάνει θράυση στους κύκλους των ποδοσφαιριστών και το (καλώς εννοούμενο) δούλεμα θα πάει σύννεφο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αποτέλσμα είναι κάτι που προκαλεί μειδίαμα σε όποιον το ακούσει και ειδικά η εκτέλεση του Νίκου Λυμπερόπουλου είναι μια από τις χειρότερες ολόκληρης της καριέρας του! (Ευτυχώς σαν ποδοσφαιριστής είναι πολύ ανώτερος από ότι σαν τραγουδιστής). Τα λόγια είναι περιττά. Απολαύστε το τραγούδι στο:

Το hip hop τραγούδι των Ελλήνων διεθνών (HQ)

Θα ήταν ποδοσφαιρική αδικία!

Μια μεγάλη ποδοσφαιρική αδικία πήγε να συντελεστεί χθες στην Τυφλίδα, στον τελευταίο αγώνα της προκριματικής φάσης για το Euro 2012, για την Εθνική μας ομάδα. Η αδικία θα ήταν να αποκλειστούμε μετά από τόσο κόπο και προσπάθεια από ένα αποτέλεσμα που θα μας αδικούσε κατάφωρα, απέναντι σε μια ομάδα που όχι μόνο δεν είναι καλύτερή μας ποιοτικά, αλλά όπως φάνηκε τελικά, δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα ούτε καν για να κρατήσει την ισοπαλία.

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, η Εθνική παρόλο που όλοι είχαν μιλήσει εκ των προτέρων για τις δυσκολίες τις οποίες θα παρουσίαζε το ματς (υποθέτω ότι περισσότερο από όλους θα το έκανε ο ομοσπονδιακός μας προπονητής, Φερνάντο Σάντος), φάνηκε πολύ λίγη (έως και… άφαντη θα μπορούσαμε να πούμε) στο πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού. Λίγο το άγχος της πρόκρισης και περισσότερο το «φτηνό» γκολ το οποίο δεχτήκαμε, από το πουθενά, η ελληνική ομάδα έχασε την συγκέντρωσή της και σε καμία περίπτωση δεν έδειξε τα στοιχεία εκείνα που έχει και τα οποία την καθιστούσαν το απόλυτο φαβορί πριν την αναμέτρηση με τους Γεωργιανούς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι δεν δημιουργήσαμε καμία ουσιαστική ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ούτε και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία κάποιας φάσης.

Με την έναρξη του δευτέρου μέρους κι ενώ όλοι περίμεναν μια διαφορετική Εθνική ομάδα (όπως συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο στο πρόσφατο ματς με την Κροατία), η ομάδα του Σάντος μπήκε το ίδιο μουδιασμένη στο γήπεδο όσο ήταν και πριν την ανάπαυλα του παιχνιδιού. Χρειάστηκαν 2 παρεμβάσεις από Παπασταθόπουλο – Σπυρόπουλο και μια αλλαγή του Σάντος (Φωτάκης αντί Τζιόλη) για να αρχίσει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, μια αχτίδα φωτός.

Το κερασάκι στην τούρτα όμως (το οποίο κατά την γνώμη μου έγειρε κατά πολύ την πλάστιγγα υπέρ της εθνικής μας ομάδας) το έβαλε ο ίδιος ο Κετσπάγια (για τον οποίο είχε γίνει πολύς λόγος τις προηγούμενες μέρες σχετικά με το αν θέλει την νίκη ή θα σφυρίζει…αδιάφορα ενθυμούμενος το πέρασμά του από την Ελλάδα) ολοκληρώνοντας και τις τρεις αλλαγές, τις οποίες είχε στην διάθεσή του από το 65′ (εκ των οποίων μόνο η μία ήταν αναγκαστική). Όπως είναι φυσικό, λόγω του ότι η μπάλα είναι πόρνη (σύμφωνα με τον Ίβιτσα Όσιμ), ο σκόρερ της Γεωργίας Ταρκαμάτζε τραυματίζεται και η Γεωργία μένει με 10 παίκτες στο γήπεδο σε μια χρονική στιγμή που η Ελλάδα είχε αρχίσει να ανεβάζει ρυθμούς.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα νομίζω ότι όποιος παρακολουθούσε το ματς, ήταν σίγουρος ότι τουλάχιστον η ισοφάριση θα ερχόταν κάποια στιγμή για την Εθνική (παρόλο που το άγχος του χρόνου πίεζε όλο και περισσότερο τους διεθνείς). Η λύτρωση δεν ήρθε με την πρώτη, αφού το μακρινό σουτ του Φωτάκη κατέληξε σε κόρνερ, αλλά με την δεύτερη, όταν το δεύτερο μακρινό σουτ του παίχτη του ΠΑΟΚ, μετά από χτύπημα σε ένα κεφάλι αμυντικού, κατέληξε στα δίχτυα της Γεωργίας. Η Ελλάδα ισοφάρισε, πέτυχε τον πρωταρχικό της στόχο και βρισκόταν με παίκτη παραπάνω μέσα στο γήπεδο για τα τελευταία 10 λεπτά του παιχνιδιού. Το μόνο το οποίο άλλαξε ήταν ο δείκτης του σκορ μετά το -ομολογουμένως δύσκολο αφού η μπάλα έσκασε στο έδαφος πριν την εκτέλεση- γκολ του (ανύπαρκτου μέχρι εκείνη την στιγμή) Χαριστέα, δείγμα της νοοτροπίας της ομάδας.

Συνοψίζοντας, νομίζω ότι με μια πολύ αγχωτική νίκη και μια πολύ μέτρια εμφάνιση απέναντι σε έναν κατώτερο αντίπαλο, η Ελλάδα κατόρθωσε να πετύχει τον στόχο που είχε θέσει από την κλήρωση ακόμα, την πρόκρισή της στην τελική φάση του Euro 2012.

Σε όλη αυτή την προκριματική φάση είχαμε αρκετές κακές αλλά και αρκετές καλές στιγμές. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαστε μια υπερδύναμη του ποδοσφαίρου, η οποία θα παίξει το καταπληκτικό επιθετικό ποδόσφαιρο που θα ενθουσιάσει φιλάθλους και δημοσιογράφους. Όμως δεν είμαστε και εκείνη η κακόμοιρη η ομαδούλα η οποία έφτανε συχνά πυκνά στην πηγή (πρόκριση) και δεν έπινε νερό (τελική φάση). Είμαστε μια ομάδα με ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και μια φιλοσοφία κυρίως αμυντική, που κοιτάει να εφαρμόσει ακριβώς αυτά που ξέρει μέσα στο γήπεδο και τίποτα παραπάνω.

Προσωπικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από την επίτευξη του αρχικού στόχου που είχε θέσει η ομάδα και θέλω να ελπίζω σε ανάλογες επιτυχίες στο μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η ομάδα, έχει μέσα 3 πρωταθλητές Ευρώπης (όπως δήλωσε και ο Καραγκούνης) και το μέταλλο του πρωταθλητή δείχνει να περνάει σε όλη την ομάδα. Καλή ξεκούραση στα παιδιά! Την δικαιούται γιατί αυτό που πέτυχαν ήταν ένας μικρός άθλος…

Αν είσαι και... Ρούνεϊ, με την αράδα σου θα πας!

Ενός κακού... μύρια έπονται λέει μια γνωστή παροιμία. Για τον Wayne Rooney μάλλον ταιριάζει γάντι: Δεν φτάνει που είδε τον πατέρα του να κατηγορείται για συμμετοχή σε κύκλωμα στημένων παιχνιδιών (ναι, γίνονται και στο εξωτερικό αυτά), ούτε που τον "έκραξε" όλη η Αγγλία για την αποβολή του στο 74' με το Μαυροβούνιο για κλωτσιά εκτός φάσης στον Τζούντοβιτς. Τώρα φαίνεται ότι και ο προπονητής του δεν είναι διατεθειμένος να τον στηρίξει (και πως να το κάνει άλλωστε όταν δεν θα τον έχει διαθέσιμο στα 2 πρώτα παιχνίδια του Euro 2012), αφού δήλωσε πως από τούδε και στο εξής και μέχρι το Euro όταν και θα μπορέσει να αγωνιστεί αφότου θα έχει εκτίσει την ποινή του, δεν πρόκειται να τον ξεκινήσει σαν βασικό σε κανένα παιχνίδι, θέλοντας να δει την ομάδα του χωρίς τον Ρούνεϊ (ίσως και για να τον τιμωρήσει ως ένα βαθμό για την αψυχολόγητη ενέργειά του), αλλά δεν του εγγυάται κιόλας την σίγουρη επάνοδό του στην εντεκάδα μετά το πέρας της τιμωρίας του!
"Ο Wayne δεν θα ξεκινήσει σε κανένα ματς μέχρι το Euro. Θα περάσει σε κάποια ματς σαν αλλαγή στο ημίχρονο και σε κάποια άλλα αργότερα. Έχω πολλούς καλούς επιθετικούς στην διάθεσή μου και θέλω να δω την ομάδα χωρίς αυτόν. Έχω αφήσει πολλές φορές στην καριέρα μου καλούς παίκτες στον πάγκο." τα λόγια του Fabio Capello ενώ σε ερώτηση αν θα επαναφέρει τον Rooney στην εντεκάδα μετά το τέλος της τιμωρίας του απάντησε ότι "δεν είναι σίγουρο. Θα είναι δύσκολο να επανέλθει στην εντεκάδα". Μεταξύ μας το τελευταίο το θεωρώ λίγο δύσκολο αν συνεχίσει να είναι έτσι όπως είναι αγωνιστικά ο Rooney αλλά ίσως ο Ιταλός να θέλει να προβληματίσει λίγο τον ποδοσφαιριστή του για το συμβάν. Wayne, μπόρα είναι και θα περάσει...

Ένα στήριγμα για τον Τόρες

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου

Τι κι αν η πιο ακριβή μεταγραφή της περσινής σεζόν στα αγγλικά γήπεδα έχει ξεχάσει πως μοιάζουν τα δίχτυα στο πρωτάθλημα, τι κι αν έχει να σκοράρει ακόμη και για την εθνική Ισπανίας πάνω από έναν χρόνο… δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!

Καμία ανησυχία δεν τρέφει ο Χουάν Μάτα για την επιθετική ανομβρία του Φερνάντο Τόρες, σπεύδοντας μάλιστα να τον υπερασπιστεί μετά την κριτική που δέχθηκε από τον Τύπο για το γεγονός ότι σε ακόμη ένα ματς με τους «φούριας ρόχας» δεν έβαλε το όνομα του στη λίστα των σκόρερ.

Η ανάκαμψη του 27χρονου επιθετικού μοιάζει με στοίχημα στο οποίο πρώτα απ’ όλα ο ίδιος θα ήθελε να κερδίσει αλλά σίγουρα κανείς δεν μπορεί να δώσει ασφαλή προγνωστικά για το πότε θα το πετύχει.

Αυτό άλλωστε περιμένουν όλοι από τον Τόρες που έχει να σκοράρει από τον Σεπτέμβριο του 2010, όταν και έστειλε δύο φορές την μπάλα στα δίχτυα στην προκριματική νίκη για το Euro 2012 απέναντι στο Λιχτενστάιν.

«Ζω τον Τόρες κάθε μέρα και ξέρω με πόσο πάθος περιμένει τη μέρα που θα σκοράρει και για την Τσέλσι και για την Ισπανία. Έχει κάνει εξαιρετικούς αγώνες και είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα βρει τη φόρμα του», δήλωσε στην «AS».

Η πρόκριση περνάει από την Κρήτη!

Εντάξει μπορεί να μην πέρασε ακριβώς από την Κρήτη, αλλά πέρασε από τα πόδια ενός Κρητικού! Ο Γιώργος μπορεί να χρωστούσε κάποια γκολ στην Εθνική αφού είχε να σκοράρει από πέρυσι, ωστόσο έβαλε ένα όταν η μπάλα κυριολεκτικά έκαιγε! Γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να σουτάρεις μονοκόμματα και με εξωτερικό φάλτσο όταν είσαι ολομόναχος μέσα στην μεγάλη περιοχή των Κροατών και το ρολόι σημαδεύει 75'. Παρόλα αυτά ο Σαμαράς το έκανε και με απόλυτη επιτυχία μάλιστα, καθηλώνοντας τους ανήμπορους να αντιδράσουν Κροάτες, δίνοντας το έναυσμα για πανηγυρισμούς στις εξέδρες του Καραϊσκάκη, αλλά και στον Ελληνικό πάγκο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Γιατί αυτό το γκολ, μαζί με το γκολ του Νίνη στο Ισραήλ, ήταν κατά την ταπεινή μου γνώμη, η λύση στον γόρδιο δεσμό και η μισή πρόκριση μετά τις νίκες απέναντι στους δύο βασικότερους αντιπάλους μας την Κροατία και το Ισραήλ αντίστοιχα. Και μπορεί το γκολ να προήλθε από στημένη φάση, ωστόσο όλη η ομάδα έχει δείξει τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως προσώπων, τα οποία την απαρτίζουν, ότι στηρίζουν πολλά σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού και ότι το δουλεύουν και αρκετά και με τον Φερνάντο Σάντος αλλά (κυρίως) και με τον προκάτοχό του τον Όττο Ρεχάγκελ. Αυτό αποδεικνύεται και από την επίτευξη του δευτέρου τέρματος του Φάνη Γκέκα. Γιατί μπορεί το γκολ να προήλθε από "αναμπουμπούλα" μέσα στην μικρή περιοχή των Κροατών, το δεύτερο όμως προήλθε από καλοστημένη εκτέλεση κόρνερ και ωραίο ξεμαρκάρισμα του Γκέκα μέσα στην περιοχή, καθώς και από μια πολύ καλή εκτέλεση του Πλετίκοσα. Πέρα όμως από τις στημένες φάσεις, η Εθνική έδειξε χθες ότι απέναντι στις φανφάρες και την υπεροψία των Κροατών, ότι είναι φτιαγμένη για τα μεγάλα και τα δύσκολα ματς (πλέον) και ότι όταν θα φτάσει το κρίσιμο ματς, θα δείξει χαρακτήρα και μπορεί να χτυπήσει οποιονδήποτε ανεξάρτητα από έδρα και όνομα αντιπάλου. Το παραμύθι των προκριματικών λαμβάνει τέλος στην Γεωργία και θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα έχει ευτυχισμένο τέλος για μια ομάδα, που αξίζει να περάσει και με το παραπάνω και το απέδειξε 2 φορές όταν δεν έχασε από τους μεγάλους αντιπάλους της στον Όμιλο...

Αστέρια εν τη γενέσει τους!

Από σήμερα το Μάθε Μπαλίτσα εγκαινιάζει μια καινούργια στήλη, αυτή της ανάδειξης νεαρών αθλητών τους οποίους θεωρούμε ότι μπορούν να κάνουν σημαντική καριέρα είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό βάσει των προσόντων τους και της μέχρι τώρα απόδοσής τους. Κάποιους από τους μικρούς αθλητές (μικροί βέβαια μόνο σε ηλικία) μπορεί να τους γνωρίζετε ήδη, αλλά κάποιους άλλους μπορεί και όχι. Πηγή μπορεί να είναι κάποιο άλλο site ή εφημερίδα ή αποτέλεσμα δικής μας έρευνας. Πρώτος στην λίστα ο Λουκ Καστάνιος της Ιντερ.

Ο 18χρονος επιθετικός φέρει εδώ και 3 χρόνια τον βαρύτατο, όσο τιμητικό για Ολλανδό, τίτλο του next best thing και δικαιώνει μέχρι στιγμής τις προσδοκίες. Η Ιντερ κέρδισε την κούρσα με άλλους μεγάλους συλλόγους (Ρεάλ Μαδρίτης, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ οι τελευταίες φήμες) και εξασφάλισε τις υπηρεσίες του παίκτη από το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Δεν είναι γέννημα-θρέμμα της Φέγενορντ, όμως. Ούτε καν του Ρότερνταμ. Ο πατέρας του, μάγειρας στο επάγγελμα, μπορεί να εργάζεται πολλά χρόνια στο "Grand Cafe Engels", δίπλα στον κεντρικό σταθμό της πόλης, ωστόσο είναι γεννημένος Λε Λαντ, μόλις 1 χιλιόμετρο νότια του Μπορντό. Ο Γάλλος Ζαν Λικ γνώρισε την μητέρα του νέου άσου της Ιντερ, η οποία έχει καταγωγή από την Ακτή Ελεφαντοστού και συνάμα ιταλικό διαβατήριο (όπως και ο γιος της) και το 1990 μετακόμισαν στην Ολλανδία. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1992, στο Σχιένταμ, έφεραν στον κόσμο τον Λουκ, ο οποίος από την τρυφερή ηλικία των 5 ετών λάσπωνε τα γόνατά του στην τοπική Εξέλσιορ ’20.

Σχεδόν 8 χρόνια έμεινε εκεί και ο προπονητής του, Πολ Μπένσχοπ, είχε μόνο καλές παραστάσεις να θυμάται από αυτόν: "Ολοι έβλεπαν πόσο ταλέντο είχε. Οταν δεχόμασταν γκολ, ο Λουκ θα αναλάμβανε δράση". Σε ηλικία 13 ετών ο Καστάινιος έφυγε για ένα μεγαλύτερο σύλλογο, με περιφερειακή ισχύ, την Σπάρτααν ’20. Ο σύλλογος αυτός είχε στενές σχέσεις με την Φέγενορντ και όταν άρχισε να σφίγγει ο "κλοιός" γύρω από τον παίκτη από άλλες ομάδες, ειδοποίησε την κυρίαρχο του Ρότερνταμ να δραστηριοποιηθεί. Οπερ κι εγένετο και το καλοκαίρι του 2007 ο 14χρονος Καστάινιος εντάχθηκε στις ακαδημίες της Φέγενορντ. Στις 30 Οκτωβρίου του 2008 υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, διάρκειας 3 ετών με προοπτική ανανέωσης για ακόμη 2 χρόνια.

Κάπου εκεί άρχισαν και η πραγματική πρόκληση για τον νεαρό. Αφού έδειξε τα διαπιστευτήριά του στα "μικρά" πρωταθλήματα της Ολλανδίας κατακτώντας το πρωτάθλημα με την ομάδα Β1 και την ομάδα Α1, το "άστρο" του έλαμψε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κ-17 που διεξήχθη στη Γερμανία το 2009. Το ντεμπούτο του με την εθνική σε αυτό το ηλικιακό επίπεδο είχε γίνει στις 18 Σεπτεμβρίου του 2008 (σε ηλικία 15 ετών) κόντρα στην Ισπανία (0-0) και μέσα σε 1 χρόνο είχε εξελιχθεί σε ηγέτη της ομάδας. Με 3 γκολ (είχε και 2 δοκάρια) αναδείχθηκε 1ος σκόρερ της τελικής φάσης (μαζί με τον Γερμανό Λέναρτ Τι) και οδήγησε τους "οράνιε" στον τελικό, όπου ηττήθηκαν 2-1 στην παράταση από τους οικοδεσπότες (ο Καστάινιος το μοναδικό γκολ της Ολλανδίας). Ως εκ τούτου, είδε το όνομά του στην κορυφαία 11άδα της διοργάνωσης.

Εχοντας καταρρίψει το ρεκόρ σκοραρίσματος για την εθνική κ-17 με 13 τέρματα (ρεκόρ που κατείχαν από κοινού οι Κόλινς Τζον και Γιαν Φένεγκορ οφ Χέσελινκ) είχε μπει στα μπλοκάκια κάθε σκάουτ που σεβόταν τον εαυτό του. Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρεάλ Μαδρίτης, Ιντερ, Μπάγερν Μονάχου και Χόφενχαϊμ φημολογούταν ότι πρόσεχαν τις κινήσεις του Καστάινιος, ωστόσο ο ίδιος στις 22 Ιουλίου του 2009 ανακοίνωσε στον προπονητή της Φέγενορντ, Μάριο Μπέιν, και στον τεχνικό διευθυντή της, Λέο Μπέινακερ, πως επιθυμεί να παραμείνει στην ομάδα για να πάρει περισσότερες εμπειρίες.

Ενα μήνα νωρίτερα ο Μπέιν τον είχε προσκαλέσει σε προπονήσεις στην 1η ομάδα κι έτσι ανοιγόταν η πόρτα για ποδόσφαιρο κορυφαίου επιπέδου, μιας και ο Ρόι Μακάι θα αποσυρόταν από την ενεργό δράση. Το ντεμπούτο του σημειώθηκε 3 μέρες πριν γίνει 17 ετών, στις 24 Σεπτεμβρίου του 2009, όταν αντικατάστησε ένα άλλο (στάσιμο) ταλέντο της Φέγενορντ, τον μέσο Λερόι Φερ, στην εκτός έδρας νίκη κυπέλλου απέναντι στην Χάρκεμασε Μπόις (5-0).

Στην "παρθενική" σεζόν του στη Φέγενορντ περιορίστηκε σε 3 εμφανίσεις στην Eredivisie και την προαναφερθείσα στο KNVB Cup, χωρίς να σημειώσει κάποιο γκολ. Πέρυσι, άρχισε ξανά ως αλλαγή, ωστόσο μετά τα πρώτα 6 παιχνίδια όπου περιοριζόταν σε 15λεπτά στο τέλος, σημείωσε 1 καθοριστικό τέρμα κόντρα στη Φίτεσε και τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Ο Μπέιν, βλέποντας την αναποτελεσματικότητα της επίθεσής του πόνταρε στον Καστάινιος και κέρδισε. Σε 24 αγώνες μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου ο 18χρονος Ολλανδός σημείωσε 9 γκολ και "σκαρφάλωσε" στην 1η θέση των σκόρερ της ομάδας. Αν και έχει συμπέσει σε μία αρκετά ταλαντούχα ομάδα, είναι ίσως ο μοναδικός που είχε μετατρέψει την ικανότητα σε προσφορά σε μία Φέγενορντ που παρέπαιε.

Εχει αποκτήσει τη φήμη του επόμενου "Τιερί Ανρί". Ο λόγος είναι η ομοιότητα στις κινήσεις και μία μικρή επτανησιακή ομοιότητα. Με ύψος 1,87μ., η ταχύτητά του είναι κάτι παραπάνω από αξιοσημείωτη. Αν και δεν είναι ιδιαίτερα πλαστικός στις κινήσεις, είναι πολύ γρήγορος στα πόδια και ικανός να σημειώσει θεαματικά γκολ. Μπροστά στην εστία είναι "θανατηφόρος", έχοντας τη δυνατότητα να σκοράρει με οποιονδήποτε τρόπο, αρκεί η μπάλα να καταλήξει στα δίχτυα. Η τεχνική του κατάρτιση δεν είναι σε καμία περίπτωση άρτια όσο του Γάλλου που καλείται να "γεμίσει τα παπούτσια" και απέχει πολύ από την ακρίβεια του νυν επιθετικού των Ρεντ Μπουλς στο σουτ και στην πάσα. Οσο για την επίδοση του Καστάινιος στον αέρα, παρά το ύψος του δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.

Το μέλλον

To καλό με τον Καστάινιος είναι ότι η ταχύτητά του επιτρέπει στον εκάστοτε τεχνικό να τον τραβήξει κι εκτός περιοχής και δη στα πλάγια, ανάγκη που υπάρχει στην Ιντερ. Το κακό είναι πως ακόμη δεν είναι έτοιμος για βασικός στην πρωταθλήτρια κόσμου, η οποία ήδη έχει "κάψει" 2 νεαρούς, τον Ζοναθά Μπιαμπιανί και τον Φιλίπε Κουτίνιο ρίχνοντάς τους στα βαθιά δίχως την κατάλληλη προεργασία. Ο Καστάινιος δείχνει πιο συνειδητοποιημένος, ωστόσο η δουλειά του γκολ θα εξακολουθεί να ανήκει σε άλλους πιο έμπειρους συναδέλφους και εάν αλλάξει ρόλο για να βρει λεπτά συμμετοχής, ίσως χρειαστεί εκ νέου χρόνο για να ανταποκριθεί στις αναπροσαρμοσμένες απαιτήσεις.

Who-is-Who

Ονομα: Λουκ Καστάινιος Θέση: Επιθετικός Ημ. γέννησης: 27 Σεπτεμβρίου 1992 Τόπος: Σχιένταμ Ομάδα: Ιντερ Χώρα: Ολλανδία

Πηγή: contra.gr

Η απίστευτη ιστορία του πουλέν του Μουρίνιο

Κάποιες φορές η ίδια η ζωή διδάσκει τους ανθρώπους μέσα από τα τερτίπια της. Όμως τις περισσότερες οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να αποτελέσουν την έμπνευση για τους συνανθρώπους τους μέσα από τις καταστάσεις και τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η περίπτωση ενός πιτσιρικά της Τσέλσι, την οποία περιγράφει ο Άκης Βαϊου (στο Η απίστευτη ιστορία του πουλέν του Μουρίνιο) και την οποία παραθέτω:

Αυτό που θα διαβάσετε δεν είναι παραμύθι, αλλά άνετα μπορεί να γίνει. Η ζωή του Σαμ Χάτσινσον, δεν είναι διδακτικό βιβλίο, αλλά θα έπρεπε να γίνει. Οφείλει να γίνει, γιατί μιλάει για ένα παιδί που χρίστηκε διάδοχος του Τζον Τέρι. Που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο πέρυσι. Που επέστρεψε με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο και άφησε γιατρούς και προπονητές με το στόμα ανοιχτό!

Η ζωή του 21χρονου Σαμ Χάτσινσον

Όταν ο Ζοσέ Μουρίνιο ήρθε στην Τσέλσι και την πήρε από το χέρι για να την ανεβάσει στην κορυφή της Αγγλίας είχε στην άμυνα τον ογκόλιθο Τζον Τέρι, ηγέτη και αρχηγό της ομάδας. Στις ακαδημίες των «μπλε» όμως όλοι παραμιλούσαν για έναν πιτσιρικά. Ο Χάτσινσον με το ταλέντο, την αυταπάρνηση, τον επαγγελματισμό, την αφοσίωσή του στην ομάδα, λογιζόταν ως ένα από τα ανερχόμενα αστέρια όχι μόνο των Λονδρέζων, αλλά του αγγλικού ποδοσφαίρου. «Είναι ο νέος Τέρι», αποφάνθηκε ο Πορτογάλος τεχνικός και κάλεσε τον μικρό σε προσωπικό τετ-α-τετ. Κανείς δεν έμαθε τι ειπώθηκε, όμως οι εικασίες κάνουν λόγο ότι του τόνωσε τη ψυχολογία, τονίζοντάς του ότι σύντομα, αν όχι άμεσα, θα βρεθεί στην πρώτη ομάδα.

Πάντα τα παραμύθια ξεκινούν καλά Έτσι δεν είναι; Κακός εδώ δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως ένα μεγάλο μυστικό. Από τα 12 του ο μικρός Σαμ πάλευε και έσφιγγε τα δόντια για να παίξει μπάλα. Δεν το έλεγε σε κανέναν, μα οι γιατροί της ομάδας είδαν στις εξετάσεις την αλήθεια. «Μη ιάσιμη πάθηση στις αρθρώσεις των γονάτων του», η διάγνωση. Και τι έγινε; Ο μικρός δεν το έβαλε κάτω και συνέχιζε να μην το λέει σε κανέναν και να κάνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο ίδιος ο Μουρίνιο που τον παρακολουθούσε σε αγώνες τον πρώτο καιρό δεν γνώριζε ότι έπαιζε με αφόρητους πόνους και έκανε ενέσεις πριν κάποια ματς. Δεν το έμαθε, γιατί δεν χρειάστηκε να το μάθει. Το άστρο του Σαμ μεγάλωνε και έλαμπε πάνω στο «Στράμφορντ Μπριτζ».

Ακόμη και οι γιατροί της ομάδας το είχαν πιστέψει. Ότι θα πήγαινε κόντρα στα ιατρικά δεδομένα, κόντρα στις εκτιμήσεις, κόντρα σε κάθε λογική. Έδειχνε σαν να μη συμβαίνει τίποτα και με την απόδοσή του στα ύψη η ομάδα τον προόριζε για ψηλά. Ξαφνικά όμως το καλοκαίρι του 2010 το άστρο θάμπωσε. Έσβησε είπαν κάποιοι. Αναμενόμενο τόνισαν. Οι αρθρώσεις του τον πρόδωσαν. Το γόνατό του λύγισε και το τσαγανό του δεν ήταν αρκετό για να περπατήσει. Αποχώρησε με πατερίτσες από την προπόνηση και λίγες μέρες αργότερα, το παραμύθι έληγε άδοξα με τον παίκτη να ανακοινώνει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. 20 χρονών.

20 χρονών. Ο διάδοχος του Τζον Τέρι, το πουλέν του Ζοσέ Μουρίνιο αποφάσισε να συνεχίσει τη ζωή του και άρχισε να σπουδάζει ψυχολογία. Λίγους μήνες μετά πήγαινε στη σχολή του χωρίς τις πατερίτσες. Λίγο καιρό αργότερα συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να κάνει τζόκινγκ. Όλα είναι θέμα ψυχολογίας στη ζωή κι εκείνος το μότο αυτό το σπούδαζε. Μπήκαν στο μυαλό του οι πρώτες σκέψεις και όταν επέστρεψε και το είπε στους γιατρούς της Τσέλσι κανείς δεν το πήρε σοβαρά. Πώς; Αφού το πρόβλημα παραμένει. Ο υπεύθυνος αποκατάστασης του συλλόγου όμως τον πίστεψε. Του έδωσε ένα ειδικό πρόγραμμα επαναδραστηριοποίησης με ασκήσεις που θα έπαιρναν το μυαλό του μίλια μακριά από την μπάλα και τα γήπεδα. Κολύμβηση ναι, τένις ναι, γκολφ ναι, αλλά όχι μπάλα. «Μην σκέφτεσαι το ποδόσφαιρο του είπαν» και εκείνος το έκανε. Κατά γράμμα.

Μερικούς μήνες αργότερα το ιατρικό επιτελείο της Τσέλσι έμεινε άφωνο όταν είδε τον Σαμ Χάτσινσον σε συνεννόηση με τον γιατρό του να έρχεται στην προπόνηση, να βγάζει την προπόνηση, να λάμπει στην προπόνηση και να αποδεικνύει ότι το άστρο του πράγματι δεν είχε σβήσει ποτέ. Είχε απλά θαμπώσει. Ο Χάτσινσον σαν να μην πέρασε μια μέρα, πήρε πάνω του όλη την αμυντική γραμμή της ομάδας και ανάγκασε ακόμη και τον πιο δύσπιστο του τεχνικού τιμ της δεύτερης ομάδας της Τσέλσι να τον αποκαλέσει και πάλι «Τέρι» όταν ηγήθηκε με το περιβραχιόνιο στο χέρι της ομάδας του κόντρα στη δεύτερη ομάδα της Άστον Βίλα.

Το ιατρικό επιτελείο έχει πλέον πειστεί και γνωρίζει! Με προσοχή, ειδική αποκατάσταση και σταδιακή επανένταξη σε δυνατούς ρυθμούς πιστεύουν ότι το παραμύθι μπορεί να κλείσει με happy end και η ιστορία του Σαμ Χάτσινσον να γίνει η πλέον διδακτική στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Μία ιστορία κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, έτσι όπως έρχονται οι επιτυχίες που μένουν για πάντα.

Ο ΟΦΗ νικητής στο ένα ντέρμπυ, ο Ολυμπιακός στο άλλο

Superleague 5η αγωνιστική με 2 πολύ σημαντικά ντέρμπυ: Αυτό του πρωταθλητή Ολυμπιακού με τον φιλόδοξο και πολύ καλό εφέτος Παοκ στο Καραϊσκάκη και των 2 κρητικών ομάδων του ΟΦΗ με τον Εργοτέλη στο Γεντί Κουλέ. Όσον αφορά το πρώτο ματς, ο Ολυμπιακός παρόλο που βρέθηκε πίσω στο σκορ, κατάφερε πριν καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο όχι μόνο να ισοφαρίσει το γκολ του Μπαλάφα με τον (παίκτη με την περισσότερη ρέντα) Φουστέρ αλλά και να προηγηθεί μετά την πολύ καλή σέντρα του Μιραλάς και την άψογη εκτέλεση του Τζιμπούρ. Το σκορ θα μπορούσε να είχε πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις αν ο Ολυμπιακός ήταν πιο προσεκτικός αφού εχθές έδειξε ανώτερος από τον αντίπαλό του (ελέω και της κούρασης από το ματς στο μακρινό Καζάν), αλλά αφού δεν το έκανε, ο Παοκ θα μπορούσε να πάρει την ισοπαλία την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή αν ο Γεωργιάδης είχε πλασάρει καλύτερα τον (επιεικώς) μέτριο Κοστάντσο στην τελευταία φάση του παιχνιδιού.
Τώρα όσον αφορά το παιχνίδι στο Γεντί Κουλέ, παρόλο που ο Εργοτέλης είχε μια φλύαρη κατοχή ο ΟΦΗ ήταν αυτός ο οποίος φάνηκε ότι ήθελε περισσότερο το παιχνίδι και έδειξε ότι ήξερε και τον τρόπο να το πάρει έχοντας πλουραλισμό στην επίθεσή του, καλό πρέσινγκ και τρεξίματα (στοιχεία απαραίτητα για μια ομάδα που είχε περίπου 40% κατοχή) και 6000 φιλάθλους στο γήπεδο υπερ τους. Με ένα γκολ του Σλοβένου Σίσιτς στο ντεπούτο του με την φανέλα της Κρητικής ομάδας, ο ΟΦΗ κατάφερε να υποτάξει τον συμπολίτη στο πρώτο επίσημο μεταξύ τους ματς για την φετινή σεζόν και ένας επιπλέον λόγος ο οποίος συνετέλεσε στο αποτέλεσμα αυτό πέρα από την καλή εμφάνιση του ΟΦΗ, ήταν και η ατολμία/διστακτικότητα/ανυπαρξία του Εργοτέλη επιθετικά, αφού οι κύριοι εκφραστές της επίθεσης των κιτρινόμαυρων (απόντος Λεάλ) Μπουντιμίρ, Κουτσιανικούλης βρίσκονταν σε πολύ κακή μέρα. Τι να σου κάνει και ένας Ρομάνο μοναχός;
Στα αξιοσημείωτα της αγωνιστικής και η νίκη της ΑΕΚ στην Ν. Σμύρνη στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης με γκολ του Μανωλά, αποτέλεσμα που κρατάει τον Χιμένεθ προς το παρόν στον πάγκο της ομάδας. (Κάπου πήρε το αυτί μου σήμερα ότι ήταν τέτοια η πίεση για το αποτέλεσμα για τον Ισπανό προπονητή που όταν ο Μανωλάς σημείωσε το γκολ-σωτηρία για τον ίδιο στον πάγκο της ΑΕΚ, γύρισε προς τα επίσημα εκεί που ήξερε ότι βρίσκονται κάποια μέλη της διοίκησης της ομάδας που είχαν εισηγηθεί την απομάκρυνσή του και τους έκανε μια άσεμνη χειρονομία. Αλήθεια ή ψέμα μόνο ο κόσμος ο οποίος το είδε, αν το είδε, μπορεί να αποφανθεί).

Τέλος να πούμε πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα του ΠΛΑΤΑΝΙΑ Χανίων ο οποίος σήμερα θα παραβρεθεί στην κλήρωση της Football League, έχοντας πάρει την άνοδο στην παραπάνω κατηγορία λόγων των...γνωστών υποθέσεων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εκπροσωπώντας την πολη των Χανίων στην Β' Εθνική μετά από περίπου 20 χρόνια. Ευχόμαστε στους ποδοσφαιριστές, τη διοίκηση και τους φιλάθλους του Πλατανιά μια επιτυχημένη χρονιά, με υγεία και να πετύχουν όλους τους στόχους που έχουν θέσει για την καινούργια κατηγορία στην οποία θα αγωνίζονται από φέτος.

Ρομπέρτο Κάρλος: «Καλύτερη επιλογή η Ρεάλ για Νεϊμάρ»

Της Κατερίνας Μπιτίτσιου

Έντεκα χρόνια ήταν αυτά στη Ρεάλ Μαδρίτης και ο λόγος ενός από τα μεγαλύτερα αστέρια που πέρασαν από το «Μπερναμπέου» έχει σαφώς άλλη βαρύτητα.

Για τον Ρομπέρτο Κάρλος δεν υπάρχουν διλλήματα και προτρέπει τον συμπατριώτη και διεθνή με την ομάδα της Βραζιλίας, Νεϊμάρ να φορέσει τη φανέλα των Μαδριλένων, αγνοώντας την πρόταση της Μπαρτσελόνα.

Ο νεαρός άσος που με τις εμφανίσεις του με τη «σελεσάο» εντυπωσίασε και έκανε αρκετές ευρωπαικές ομάδες να τον προσέξουν, έδωσε ακόμη μία αφορμή στις μεγάλες κυρίες της Primera Division να έρθουν σε αντιπαράθεση.

Ο Βραζιλιάνος μετατράπηκε σε στοίχημα που κερδίζει όποιος πληρώνει τα περισσότερα, αφού τρελά ποσά ακούστηκαν προκειμένου να τον αγοράσουν από τη Σάντος.

Τα πιο πρόσφατα προγνωστικά λένε Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ρομπέρτο Κάρλος θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος για τον Νεϊμάρ να διαφωνεί με αυτήν την εξέλιξη.

«Είπα στον Νεϊμάρ να μην το σκέφτεται και να υπογράψει στη Ρεάλ. Πρέπει να υπογράψει στη Ρεάλ, ακόμη και αν στη Βραζιλία τον αντιμετωπίζουν σαν σταρ και τον αποτρέπουν από το να φύγει. Ελπίζω να πάρει τη σωστή απόφαση».

Εκεί εξάλλου θα βρει κι έναν άλλο, αναδυόμενο και πάλι, Βραζιλιάνο που έχει ξαναρχίσει να βρίσκει τον εαυτό του και να δείχνει την κλάση του.

Δεν είναι άλλος από τον Κακά, που εκμεταλλευόμενος τις απουσίες της «βασίλισσας» πήρε ξανά την ευκαιρία του από τον Μουρίνιο, μετουσιώνοντας την σε γκολ στη νίκη με 3-0 επί του Άγιαξ για το Champions League.